Eén langgerekt mysterie

Het recept voor de 'Huldar en Freyja'-thrillers is ondertussen gekend: er gebeurt een misdaad en er is minstens één kind bij betrokken. Telkens opnieuw een verhaal verzinnen dat die twee elementen geloofwaardig combineert, lijkt geen sinecure. Toch is Yrsa Sigurdardottir er met Lava opnieuw in geslaagd een knappe psychologische thriller te schrijven. Willemien Werkman zorgde ervoor dat wij die op een aangename manier in het Nederlands kunnen lezen.

Op een lavaveld net buiten Reykjavik ziet een vroege jogger een opgehangen man bungelen. Het idee dat het om een zelfmoord zou gaan, verdwijnt als sneeuw voor de zon als blijkt dat er een spijker door de borstkas van het slachtoffer geschoten is. Van het briefje dat daarmee aan het lijk bevestigd was, is helaas maar een snipper over.

De zaak wordt helemaal vreemd als in het huis van het slachtoffer een vierjarige jongen gevonden wordt. Wie hij is en wat hij daar doet, blijft heel lang een raadsel. Terwijl Freyja en haar nieuwe collega zich over de jongen ontfermen en op zoek gaan naar zijn ouders, probeert Huldar met zijn team de moord op te lossen.

De spanning tussen de twee hoofdpersonages is ondertussen een beetje gestabiliseerd. Dat geeft ruimte voor meer uitwerking van de andere personages. Zowel Huldars collega Gudlaugur als zijn chef Erla krijgen een grotere rol toebedeeld in dit verhaal. En dan is er ook nog stagiaire Lína. Vooral de combinatie Erla-Lína zorgt soms voor komische situaties. Op een droog humoristische manier worden hun karaktertrekken extra in de verf gezet. Lína is een personage dat een frisse wind door de reeks doet waaien. Hopelijk krijgt ze een vaste stek in de volgende delen, want er zit nog veel potentieel in.

Naast humor zorgt ook de heldere schrijfstijl van Sigurdardottir voor een vlot leesbaar verhaal. Geen franjes en tierlantijntjes, geen ellenlange beschrijvingen of uitweidingen. Elk detail is functioneel. Of het nu gaat over de plot in het verhaal of de rode draad die door alle delen heen loopt. Heel eventjes verliest het verhaal aan kracht als de aandacht afdwaalt naar het liefdesleven van Freyja. Gelukkig duurt dat niet lang en blijven clichés grotendeels achterwege. Omdat elk hoofdstuk kort is en het perspectief telkens wisselt, kan snel weer overgegaan worden tot de orde van de dag. Zie het als afremmen voor een bocht, om daarna het gaspedaal weer stevig in te trappen.

In veel thrillers – zo ook in de vorige delen van deze reeks – krijgt de lezer de kans om mee op zoek te gaan naar de dader. Hoewel je ook nu weer zowel de speurders als een van de verdachten volgt, blijkt het toch een stuk moeilijker te raden wat er precies aan de hand is. Toegegeven, sommige kruimeltjes kun je wel oppikken, maar het grote geheel blijft lang onzichtbaar. Vooral de vraag wat de kleine jongen met het hele verhaal te maken heeft, blijft tot in de laatste hoofdstukken een mysterie. De ontknoping is zowel verrassend als origineel.

Het blijft dus een goede combinatie: de misdaad en het kind. Yrsa Sigurdardottir bewijst dat ze over voldoende verbeeldingskracht beschikt om telkens weer een geloofwaardig verhaal neer te zetten, dat ook nog eens goed in elkaar zit. In IJsland telt de reeks ondertussen al zes delen. Aangezien die daar keer op keer de bestsellerslijsten halen, mogen we hopen dat de vervolgdelen ook snel de weg vinden naar het Nederlandse taalgebied.