Twee zussen, twee waarheden

Een goede thriller weet de lezer steeds opnieuw te verrassen. Niets is wat het lijkt en personages die je door en door denkt te kennen komen verrassend uit de hoek. Als alles duidelijk lijkt te worden, volgt een spannende ontknoping, die je nog een laatste keer op het verkeerde been zet. Dit zou bijna de definitie kunnen zijn van Mijn allerliefste zusje van de Canadese auteur Roz Nay. Maya Denneman tekende voor de vertaling.

Alex(andra) van Ness mag niet klagen over haar leven. Ze heeft een knappe vriend, een mooie flat en een droombaan bij de Kinderbescherming. Haar vijf jaar oudere zus Ruth is blijkbaar blijven steken in de fouten die ze in het verleden gemaakt heeft. Als na tien jaar Ruth plots bij Alex voor de deur staat, is de spanning meteen te snijden. Onmiddellijk wordt duidelijk dat het geen blij weerzien is. Terwijl Alex angstvallig probeert om het deksel op hun verleden te houden, zoekt Ruth een manier om haar leven op de rails te krijgen. Nu ze zwanger is, wil ze haar baby een beter leven kunnen geven dan ze zelf gekend heeft. Hoewel de relatie tussen de zussen aan alle kanten wringt, is Alex toch bereid Ruth te helpen.

Het verleden van de zussen vormt de spil van het verhaal. Al heel snel wordt duidelijk dat beide vrouwen een heel andere versie van dat verleden vertellen. Door elk hoofdstuk van perspectief te wisselen, voert Nay de lezer beide versies gelijkmatig. Je hoofd gaat ervan tollen. Wie spreekt de waarheid en wie verdraait ze? Wat is er in hun kindertijd gebeurd dat zo’n impact gehad heeft op hun leven? Wat heeft de relatie tussen de zussen zo ontwricht dat ze elkaar voor geen meter vertrouwen? En vooral: wie van de twee is eigenlijk te vertrouwen?

Hoe verder het verhaal vordert, hoe duidelijker het wordt dat een van de zussen niet echt spoort en dat ze er een vernuftig plan op nahoudt. Even vernuftig is de manier waarop de auteur dit aan de lezer duidelijk maakt. Door het wisselende vertelperspectief zorgt ze niet alleen voor verwarring over de geloofwaardigheid, ze geeft de lezer ook mondjesmaat een inkijk in die duistere plannen. Als duidelijk is hoe de vork in de steel zit, kun je als lezer alleen nog maar supporteren en hopen dat alles goed komt.

Dit alles betekent dat de hoofdpersonages vooral qua innerlijk heel goed uitgewerkt zijn. Vooral de dualiteit tussen de twee verhoogt de spanning in het verhaal. Nevenpersonages zijn dan weer iets vlakker gehouden. Op zich stoort dit niet zo erg, hoewel ze misschien net iets minder stereotiep hadden mogen zijn.

Vooral de setting in het verleden van de zussen zorgt voor een mooie sfeerschepping: een afgelegen boerderij in het landelijke Horizon en de strakke principes die de ouders erop nahouden. Lezers die zich de film nog herinneren, zullen misschien spontaan beelden uit Legends of the Fall herbeleven. Of het verhaal zich nu in het verleden of het heden afspeelt: de sfeer blijft even beklemmend. Het ontrafelen van de geheimen die de vrouwen met zich meedragen, wordt tot in de laatste hoofdstukken doorgedreven.

De korte hoofdstukken, het voortdurend wisselende perspectief, de flashbacks en de vlotte schrijfstijl van Roz Nay maken van Mijn allerliefste zusje een pageturner in de ware betekenis van het woord. Na Niet verder vertellen zal ook deze psychologische thriller vermoedelijk veel lezers weten te boeien.