Less is more

Met bijna dertien boeken achter zijn naam, is Roy Grace voor thrillerfans ondertussen een begrip geworden. Deze pragmatische politie-inspecteur, ontsproten aan het brein van bestsellerauteur Peter James, moet het in Tot in de dood opnemen tegen een seriemoordenaar.

Kort voor Kerstmis. Logan Sommerville belt in paniek haar verloofde en verdwijnt dan spoorloos. Op datzelfde moment wordt in Hove Lagoon het skelet blootgelegd van een vrouw die dertig jaar geleden verdween. Behoorlijk vroeg al ontstaat het vermoeden dat de twee zaken met elkaar verband houden en dat Brighton wel eens met een seriemoordenaar te maken zou kunnen hebben. Dat vermoeden wordt nog versterkt als kort daarna nog een jonge vrouw verdwijnt.

Korte hoofdstukken, met een steeds wisselend vertelperspectief, zorgen voor een flitsende vaart in het verhaal. Enige minpuntje dat het verhaal soms wat afremt, zijn de onnodig herhaalde vermeldingen van nog eens een briefing, nog eens niet kunnen helpen bij de verhuis, nog eens overleg met de top, zonder dat daar echt nieuwe verhaalelementen uit komen.

Ook het overlopen van de te volgen procedures kan leuk zijn voor wie daar erg in geïnteresseerd is, maar hoeft niet om het verhaal te kunnen volgen. Anderzijds onderscheidt Tot in de dood zich hier dan wel van menig Amerikaanse thriller, waar men niet vreemd op lijkt te kijken bij de komst van een seriemoordenaar. Het siert James dan wel dat hij er vanuit gaat dat dit in stad als Brighton niet zo evident is en dat hij dat ook in het verhaal verwerkt.

De plot geeft je wat je van een goede thriller kan verwachten: onverwachte wendingen, personages die je niet meteen goed kan plaatsen of doorgronden, een inkijk in het hoofd van de dader en een ontknoping waarvan je even vreest dat je al kan raden hoe het zal aflopen, maar die dan toch anders uitdraait. De oplossingen en ingevingen die soms plots uit de lucht komen vallen, moet je er wel bijnemen.

In het Engels verschijnt binnenkort het dertiende boek met Roy Grace in de hoofdrol. Elf ervan werden ondertussen in het Nederlands vertaald. Hoewel het levensverhaal van Roy Grace doorheen de reeks verder ontwikkelt, is het geen probleem om dit boek afzonderlijk te lezen. Hier en daar wordt een tipje van de sluier gelicht over een vorig boek, maar zonder al te veel spoilers weg te geven.

Alle Roy Grace-boeken hebben het woord ‘dead’ in de titel. In de Nederlandse vertalingen werd deze lijn doorgetrokken. Wie originele titels en vertalingen ervan bekijkt (en de boeken gelezen heeft), zal merken dat de Engelse titel vaak toch een grotere link vertoont met de inhoud van het boek. Dat is ook zo met Tot in de dood, waarvan de oorspronkelijke titel You Are Dead luidt. Dat is echter een keuze van uitgevers en doet niets af aan de vertaling van het boek zelf. Daarvoor tekende Lia Belt.

Tot in de dood is een vlot lezende thriller. Je merkt dat James weet waarover hij schrijft. Misschien wil hij daar af en toe een beetje te veel mee uitpakken. Less is echt soms more.