Een spannende roman

Lees het achterplat en je weet wat je te wachten staat: er gebeurt iets verschrikkelijks met een baby en een jarenoude verdwijningszaak wordt opgelost. Denk je. Goed mogelijk, maar voor het zover is, moet je als lezer eerst de rest van Zomerhuis door.

Naar goede gewoonte neemt Linda van Rijn je mee op reis. Dit keer geen exotische bestemming, maar een vakantiedomein in Drenthe. Eva en Leon trekken er voor drie weken in het vakantiehuisje waar ze hun jeugd doorbrachten. De komst van baby Max blijkt een ware relatietest te zijn en hier hopen ze de batterijen weer op te laden en elkaar weer te vinden. Dat lijkt aardig te lukken, tot er iets vreselijks gebeurt…

Zomerhuis omschrijven als een thriller is misschien net iets te hoog gegrepen. Pas in het laatste kwart van het boek wordt het echt spannend en vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Wat niet wegneemt dat dit boek heel vlot leest. Wie zelf kinderen heeft, herkent zich onmiddellijk in de sfeer die heerst tussen Eva en Leon. De wrevel, vermoeidheid, (over)bezorgdheid… elke kersverse ouder maakt die wel eens mee. Herkenbaar dus. En op dat ritme kabbelt het verhaal rustig verder.

Je maakt kennis met Ron en Nienke, nieuwe eigenaars van het vakantiepark en oude bekenden van Eva en Leon. Herinneringen worden opgehaald aan Saskia, een meisje dat jaren geleden spoorloos van de camping verdween. Je leert het vakantiepark en de omgeving kennen door de uitstapjes die Leon en Eva met Max maken. Hier en daar valt al een puzzelstukje, zonder dat je dat als lezer zelf merkt.

Zoals gezegd: je bent al over halfweg als de spanning erin komt. Dat het net die nacht vreselijk onweert en stormt, is misschien een beetje te veel cliché, maar de ontknoping die volgt, mag er zijn. Korte, flitsende zinnen doen je als het ware meerennen met Eva. Je voelt de adrenaline. Je zit in haar hoofd. Je wil antwoorden en liefst zo snel mogelijk. Pas als alles op zijn pootjes terecht komt, durf je weer voluit te ademen.

De eenvoudige schrijfstijl, zonder veel franje, zorgt mee voor de herkenbaarheid en de vlotheid waarmee het boek leest. Bovendien kiest Linda van Rijn voor korte hoofdstukken. De bladspiegel is luchtig; een nieuw hoofdstuk start altijd op de rechterpagina. Ook dat zorgt voor leesplezier en ademruimte.

Zomerhuis vraagt geen grote inspanning van de lezer. Een ideaal vakantieboek, om helemaal in de sfeer te komen. Eerder een spannende roman dan een rasechte thriller. Al bewijst Linda van Rijn in de laatste hoofdstukken wel dat ze het thrillergenre onder de knie heeft. Jammer dat dit niet in het hele boek doorgetrokken werd.