Eén van m'n favoriete jeugdboeken !

Soms merk je een boek op en weet je het gewoon. Bizar, maar je voelt reeds op voorhand dat dit een favorietje kan worden. Dit gevoel had ik reeds van zodra ik het kaft zag van ‘ De reis van Noah’. Hoe prachtig kan een cover zijn ? Dit beeld straalt zoveel liefde uit. De onheilspellende vliegtuigen, het contrast van de rode lucht met op de (donkere) voorgrond een jongen die zeer liefdevol omringd wordt door dieren. Deze dieren zijn dan weer een lichtpuntje in de duisternis. De kracht van de jongen is zowel voelbaar op de tekening als in het verhaal zelf.

Dit jeugdboek vertelt het verhaal van Noah. Het is september 1939. De oorlog dreigt uit te breken in Londen. Mannen worden opgeroepen om te gaan strijden voor hun land. Kinderen worden met hun leerkrachten de trein opgezet om op het platteland te verblijven. De regering adviseert hun bewoners om zoveel mogelijk hun (huis)dieren in te laten slapen. De stress, het gevaar en het lawaai van de bommen zou namelijk veel dierenleed opleveren. Maar Noah lapt deze regel aan z’n laars. In geen enkel geval wil hij zijn hond Winn zomaar opgeven !

Hoe moest hij in vredesnaam gaan zwemmen, met twee onvoorspelbare kittens in zijn handen ?

Earle hield me al vrij snel aan de lees. Zijn schrijfstijl is moeilijk te omschrijven; enerzijds is het vrij robuust, maar anderzijds zit er zoveel emotie in. Je mag natuurlijk niet vergeten dat we ons bevinden in 1939, zo spreekt Noah bijvoorbeeld zijn ouders steeds aan met ‘u’. De harde ondertoon is beeldend voor de rampspoed waarin Noah en alle andere landgenoten in verzeild geraken. Deze staat in schril contrast met de liefde die Clem, Noah en Grote Col voelen voor hun dieren. De oorlog is steeds aanwezig, maar vertroebelt af en toe door al de avonturen die deze drie kinderen meemaken.

De relatie tussen impulsieve Noah, de rationele Clem en krachtige Grote Col is bij momenten explosief, maar gaandeweg leren ze elkaar meer en meer appreciëren. Zowel karakterieel als relationeel is er een ontroerende evolutie. ‘De reis van Noah’ is een hardvochtig boek waarbij je geregeld tranen moet wegslikken. Noah heeft z’n hart op zijn tong en zijn wilskracht is onverbeterlijk. Bij Clem zag ik een iets kleinere evolutie, maar dat voelde voor mij althans niet aan als een gemis. En Col … eveneens een jongeman die klassevol werd neergezet.

De talloze avonturen die zoveel spanning opleverden, de passie voor dieren die zoveel erkenning en tranen betekenden zorgden ervoor dat ik met groot gemak ‘De reis van Noah’ als een topboek kan klasseren. Het is zeker niet het zoveelste boek in de rij waarbij vrienden de handen in elkaar slaan om lieve diertjes te redden. Neen, Earle windt er geen doekjes om en dat is nu juist waardoor dit geen doordeweeks jeugdboek is. Onderliggend geeft de auteur mee hoe een volk zich voorbereid om een komende oorlog. Hoe mensen trachten te overleven. Hij geeft aan hoe wilskracht je soms kan doen struikelen, maar soms ook anderen een nieuwe visiebeeld kan geven. Nee, Earle steekt zoveel moois in dit boek. Echt waar … chapeau !

Met dank aan KokBoekencentrum uitgevers voor dit recensie-exemplaar en de mogelijkheid tot deelname aan deze blogtour.

5*****