Lezersrecensie
Actie actie actie !
‘Het spel is uit’ betreft het tweede deel in de serie Een doodgewone jongen, een serie waarin de fantasierijke jongen Nebo schittert in zijn hoofdrol. Dat het een reeks betreft merk je meteen aan de cover ! Heerlijk zijn de prachtige tekeningen binnenin. Het kaft is catchy en leunt visueel sterk aan bij de omslag van ‘Een doodgewone jongen’.
Hoe goed ik het eerste deel ook vond, toch hield het tweede verhaal omtrent Nebo en z’n vrienden me nog meer gefocust. Wat was het een blij weerzien met Nebo, Axi (owwwww, zijn scheetjes ruik ik tot hier), Raúl, … Beide boeken zijn trouwens afzonderlijk te lezen. Sels introduceert de personages kort en bondig doch duidelijk tijdens de eerste drie hoofdstukken. Dat Nebo zéér véél fantasie heeft is onbetwistbaar ! Eerlijk gezegd was ik wel blij dat hierrond iets minder werd uitgeweid. Eventjes in de treinrit en dat was het een beetje, meer dan genoeg om Nebo duidelijk te kaderen.
Het einde van de zomervakantie is in zicht. Nebo en z’n vrienden krijgen dit jaar twee leerkrachten : juf Sofie en meester Max ! Bij de start van het nieuwe schooljaar komt er een nieuwe game in de winkel, Axi kan haast over niks anders praten. Ook strenge meester Max vindt het nieuwe spel top ! Wat merkwaardiger is is dat, na het oprollen van de Bende van het Grijze Kruis, er af en toe opnieuw deuren besmeurd worden met een geverfd grijs kruis. Zijn er dan toch nog enkele bendeleden op vrije voeten ?
In een reflex opende hij nog een oog en zag hoe dichtbij de auto was. De motorkap kon hem elk moment raken.
Naar mijn gevoel was de spanningsboog beter opgebouwd. Er zat meer energie in, nog meer actie. De eerste pagina’s zijn een mooie aanzet. Ook het gevangenisbezoek aan juf Fortuna is een mooie insteek om de nieuwsgierigheid verder een boost te geven. De interactie tussen de vrienden, al dan niet met ruzie of teleurstelling, zorgt voor een frisse vibe en herkenning. Gamen is een hobby waar vele jongens èn meisjes van houden, iets waar de schrijver slim gebruik van maakt. En komt het allemaal nogal ongeloofwaardig over of zit je met nog wat vragen, dan is er nog de epiloog dat meer duiding geeft. Ik geef toe, ik had vraagtekens, maar die kon ik al snel opbergen toen het einde van dit avontuur in zicht kwam. Alhoewel … einde ?
Ik vrees dat hij een kruis over zijn schoolcarrière heeft getrokken.
Sels speelt met de woorden en bezorgt me meerdere keren een glimlach, af en toe wat humor zorgt voor wat tegenbalans. Er wordt een makkelijke taal gehanteerd, je merkt dat Sels vaak lezingen heeft in scholen en zelf boordevol ideeën en fantasie zit. Deze reeks is een aanrader voor kinderen tussen 8 en 12 jaar oud, maar ook ík vond het een leuke tussendoor om te lezen. Na een drukke werkweek, in stressvolle tijden of bij een leesdip is dit eveneens een aanrader voor een volwassen lezer !
Met dank aan Michael Sels en Beefcake Publishing voor dit recensie-exemplaar.
5*****
Hoe goed ik het eerste deel ook vond, toch hield het tweede verhaal omtrent Nebo en z’n vrienden me nog meer gefocust. Wat was het een blij weerzien met Nebo, Axi (owwwww, zijn scheetjes ruik ik tot hier), Raúl, … Beide boeken zijn trouwens afzonderlijk te lezen. Sels introduceert de personages kort en bondig doch duidelijk tijdens de eerste drie hoofdstukken. Dat Nebo zéér véél fantasie heeft is onbetwistbaar ! Eerlijk gezegd was ik wel blij dat hierrond iets minder werd uitgeweid. Eventjes in de treinrit en dat was het een beetje, meer dan genoeg om Nebo duidelijk te kaderen.
Het einde van de zomervakantie is in zicht. Nebo en z’n vrienden krijgen dit jaar twee leerkrachten : juf Sofie en meester Max ! Bij de start van het nieuwe schooljaar komt er een nieuwe game in de winkel, Axi kan haast over niks anders praten. Ook strenge meester Max vindt het nieuwe spel top ! Wat merkwaardiger is is dat, na het oprollen van de Bende van het Grijze Kruis, er af en toe opnieuw deuren besmeurd worden met een geverfd grijs kruis. Zijn er dan toch nog enkele bendeleden op vrije voeten ?
In een reflex opende hij nog een oog en zag hoe dichtbij de auto was. De motorkap kon hem elk moment raken.
Naar mijn gevoel was de spanningsboog beter opgebouwd. Er zat meer energie in, nog meer actie. De eerste pagina’s zijn een mooie aanzet. Ook het gevangenisbezoek aan juf Fortuna is een mooie insteek om de nieuwsgierigheid verder een boost te geven. De interactie tussen de vrienden, al dan niet met ruzie of teleurstelling, zorgt voor een frisse vibe en herkenning. Gamen is een hobby waar vele jongens èn meisjes van houden, iets waar de schrijver slim gebruik van maakt. En komt het allemaal nogal ongeloofwaardig over of zit je met nog wat vragen, dan is er nog de epiloog dat meer duiding geeft. Ik geef toe, ik had vraagtekens, maar die kon ik al snel opbergen toen het einde van dit avontuur in zicht kwam. Alhoewel … einde ?
Ik vrees dat hij een kruis over zijn schoolcarrière heeft getrokken.
Sels speelt met de woorden en bezorgt me meerdere keren een glimlach, af en toe wat humor zorgt voor wat tegenbalans. Er wordt een makkelijke taal gehanteerd, je merkt dat Sels vaak lezingen heeft in scholen en zelf boordevol ideeën en fantasie zit. Deze reeks is een aanrader voor kinderen tussen 8 en 12 jaar oud, maar ook ík vond het een leuke tussendoor om te lezen. Na een drukke werkweek, in stressvolle tijden of bij een leesdip is dit eveneens een aanrader voor een volwassen lezer !
Met dank aan Michael Sels en Beefcake Publishing voor dit recensie-exemplaar.
5*****
1
Reageer op deze recensie