Het is het allemaal net niet

Kinder- en jeugdboekenschrijfster Karin Hazendonk, in 1961 in Utrecht geboren en in Waddinxveen opgegroeid, maakt met Blun  haar thrillerdebuut. Hazendonk is zelf een alleslezer, met uitzondering van liefdesromans en met een voorkeur voor thrillers. Het onvoorspelbare boeit de auteur, wat doet verwachten dat zij de Blun-lezer regelmatig op het verkeerde been zal zetten. In oktober 2014 verschijnt de tweede thriller van Hazendonk, getiteld Obscuur.

John Linders slaat zijn vrouw Ellen en zij gaat ervandoor, naar een vriendin. John belandt in de kroeg, ontmoet foute mensen en raakt op het slechte pad. Hij is makkelijk te verleiden, want hij heeft geld nodig. Onverantwoordelijk als hij is vindt hij het wel best zo: wat ritjes rijden in een fraaie BMW, goed vangen en zich vooral niet afvragen waar hij mee bezig is. Tot zich een onvoorziene situatie voordoet en John zich flink in de nesten werkt als hij er met een smak geld vandoor gaat. Dan ontmoet hij de roodharige schone Linda …  
Ellen beraamt ondertussen samen met vriendin Kaylee wraakacties tegen John. Zij voert deze weliswaar uit, maar de gevolgen zijn te overzien. De criminelen die John uit het oog zijn verloren richten echter hun aandacht op haar. Gevaar ligt op de loer.

Blun. Volgens encyclo.nl betekent dit domheid, enormiteit, flater, giller, misgreep, misrekening, misser, misslag, misstap, misverstand, vergissing (zoals zonder bronvermelding voor in het boek staat). Een ‘blun’, want blun is geen woord en encyclo geen woordenboek. Grappig gevonden? Daar kunnen de meningen over verschillen. Ook al is het maar een titel, mijn haren gaan er recht van overeind staan. Het bekt lekker, dat spreekt dan weer voor deze keuze.
De basis van het verhaal is weinig origineel, maar in orde: echtelijke ruzie die de spreekwoordelijke emmer doet overlopen, elk gaat haars/zijns weegs, man belandt in de penarie en sleept vrouw daar ongewild in mee. Kan gebeuren en is nog wel geloofwaardig. Johns criminele vrienden zijn zware jongens die zich bezighouden met drugshandel en die een moord niet schuwen als dat zo uitkomt, maar hun stupide activiteiten passen niet bij deze business. Enigszins kolderiek, ware het niet dat er mensenlevens mee gemoeid zijn. Het is moeilijk het verhaal serieus te nemen: zonder enig nut een auto stelen om hem elders alleen maar te parkeren, een politieman die zijn privénummer geeft (nergens voor nodig, elke rechercheur beschikt over een dienstmobieltje), het toeval dat alle hoofdrolspelers in het verhaal zich uiteindelijk omwille van de climax in Maastricht bevinden, en zo meer. De karaktertekeningen zijn oppervlakkig en daar waar je als lezer iets meer te weten komt, wordt daar weinig mee gedaan (voorbeeld: Kaylees verliefdheid lijkt puur opgevoerd om te kunnen gebruiken als verklaring voor haar actie in de finale). Er zit ontegenzeglijk enige spanning in Blun, helaas wordt die grotendeels tenietgedaan door het uiterst simpele taalgebruik (korte zinnen, gemakkelijke woorden) en de eenvoudige opzet van het verhaal. 
Nu kan ik zeggen dat het voor een debuut een prima boek is, maar zo werkt het niet. Het is het allemaal net niet. Ik hoop dat het Karin Hazendonk lukt haar tweede thriller naar een iets hoger niveau te tillen.