De wowfactor wordt node gemist

Jane Harper, Engelse van oorsprong en als kind naar Australië geëmigreerd, is de nieuwe ster aan het thrillerfirmament, als je de aanprijzingen en verkoopcijfers moet geloven. Haar thrillerdebuut De droogte staat in Australië op nummer 1, is aan 22 landen verkocht en er staat een verfilming op stapel. Een boek dat zo de hemel in geprezen wordt, vormt een uitdaging, want gaat het hier om een thriller die uit de kunst is of wordt De droogte gehypet?  

In het door droogte geplaagde stadje Kiewarra, Australië, vinden drie leden uit één gezin de dood. Het heeft er alle schijn van dat Luke Hadler zelfmoord gepleegd heeft nadat hij zijn vrouw en zoon heeft omgebracht. Ex-plaatsgenoot Aaron Falk, tegenwoordig rechercheur bij de financiële inlichtingendienst in Melbourne, komt naar de begrafenis. Hij krijgt vermoedens dat de lezing die de ronde doet over de dramatische gebeurtenis niet de juiste is. Falk duikt in de zaak én in zijn eigen herinneringen. Wat heeft zich vroeger en nu exact afgespeeld? De waarheid op tafel krijgen blijkt niet eenvoudig voor de man die twintig jaar geleden geen andere keuze had dan Kiewarra te verlaten.  

Jane Harper weet de sfeer in Kiewarra zo scherp te tekenen, dat je je er deel van voelt. Dat komt binnen, evenals de personages om wie het draait en met wie je mee gaat leven. Verleden en heden wisselen elkaar af, de opbouw is logisch en overzichtelijk. Harper begaat niet de nogal eens voorkomende fout te veel informatie prijs te geven, waarbij het verleden als het ware het heden inhaalt en alle spanning verdwijnt. Desalniettemin is het niet ondenkbaar dat geoefende thrillerlezers aanvoelen welke kant het opgaat.

Aaron Falk spant zich tot het uiterste in om de tijdlijnen en gebeurtenissen helder te krijgen. Welke verhalen kloppen en welke zijn uit de duim gezogen? Wie dekt of beschermt wie?  

‘Tunnelvisie is een gevaarlijke koers.’  

Harper heeft een pakkend verhaal geschreven, waarbij opgemerkt moet worden dat het tempo erg laag ligt. Haar manier van vertellen doet sterk denken aan die van R.J. Ellory en het verhaal zelf aan diens meest actuele thriller Broedertwist. Als je dat eenmaal ‘ziet’, krijg je het niet meer uit je hoofd. De verschillen zijn legio, met name de prachtige zinnen die Ellory produceert ontbreken bij Harper, het is zeker geen kopie, maar toch…

De droogte is een goede thriller met een niet heel originele noch heel verrassende plot. De wowfactor die je zou mogen verwachten, afgaande op de promotieteksten en loftuitingen, ontbreekt. Dat gemis werkt door in de aspecten spanning, plot en originaliteit en maakt dat De droogte weliswaar een heerlijk boek is om te lezen, maar geen topper.  

Momenteel schrijft de auteur aan een tweede thriller met Aaron Falk in de hoofdrol. Zelfde stijl, andere setting, met een ‘crime and mystery element’. Dit boek, waarvan de titel nog niet bekend is, verschijnt in de loop van 2017 in Australië en in 2018 in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. En hopelijk in Nederland.