Karriere über alles

Marjolijn Uitzinger is een journalistieke duizendpoot met een fascinatie voor politiek. In 2012 waagde zij zich voor het eerst aan fictie met haar thriller Een fatale primeur. Deze bleek niet fataal, want in 2013 verscheen nummer twee: Citytrip Berlijn. Beide verhalen spelen in de stad Berlijn, waar Uitzinger woont en waar ook De huisgenoot  weer gesitueerd is. “In Berlijn liggen de onderwerpen voor het oprapen”, aldus Uitzinger op haar website.

Het heeft er alle schijn van dat de ambitieuze politicus Florian von Bismark de nieuwe minister van Justitie wordt. Maar dan komt er een kink in de kabel: zijn huisgenoot Mirco, tevens zijn chauffeur, rijdt een fietser dood. Florian is beducht op alles wat zijn carrière kan schaden en dwingt Mirco door te rijden, wat zowel hem als Mirco in een lastig parket brengt. Wat als Mirco zijn mond niet houdt? Daarnaast heeft Florian een andere zorg: een collega-politicus, met wie hij niet op goede voet staat, dreigt uit de school te klappen over gebeurtenissen uit hun gezamenlijke middelbareschoolperiode. Florian trekt alle registers open om zijn gezicht te redden. Zijn carrière is zijn leven.

Is politiek saai? Nee, maar wel meedogenloos. De huisgenoot  doet ergens in de verte denken aan een mini-uitvoering van de televisieserie ‘Borgen’. Gekonkel, verzwegen jeugdzonden, onacceptabele connecties, het in diskrediet brengen van tegenstanders, het zit er allemaal in. Alles draait om Florian von Bismark, Marjolijn Uitzinger beschrijft alleen zijn perspectief. Niets mis mee, want Florian heeft genoeg te bieden. Het ene moment is c.q. speelt hij de liefhebbende vader, de sociale weldoener en komt hij sympathiek over, het andere moment haat je hem om zijn ‘Karriere über alles’-mentaliteit. Voor het overige prettig weinig personages; De huisgenoot is een zeer overzichtelijk verhaal. Het is uiterst boeiend en tegelijkertijd is het triest om te volgen hoe Florian uit alle macht probeert de regie over zijn carrière in eigen hand te houden. Tot het einde toe is het de vraag of hem dat lukt en zo ja, in hoeverre.

Uitzinger heeft met De huisgenoot  een bijzonder verhaal gecomponeerd, geschreven in een zeer plezierige stijl, die de lezer in volle vaart meesleurt in het wel en wee van Florian von Bismark. Nu en dan is het verloop te voorzien. Daar staat in positieve zin tegenover dat enkele voor de hand liggende zijwegen níét zijn bewandeld. De huisgenoot  is ‘klein’ gehouden, bevat geen overbodige paginavulling, mooi gedaan! Florian leren we tot op zekere hoogte kennen, de overige personages blijven op afstand. Mirco’s beweegredenen en gedachtegang hadden meer aandacht verdiend, maar het is goed zo, in het kader van ‘mooi klein houden’. Er komen sporadisch Duitse woorden voor in het boek, waar dit passender is dan het equivalent in het Nederlands en mogelijk om te accentueren dat we in Duitsland zijn, maar storend is dit niet, ook niet voor wie niet bekend is met de Duitse taal. Cynisme en humor verluchtigen het geheel. Ik heb met met volle teugen van De huisgenoot  genoten!