Sterke opening, zeer matig vervolg
Ver in de twintig succesvolle thrillers schreef Harlan Coben al, zowel in reeks- als standalonevorm. De vreemde is zijn nieuwste standalone. Wat heeft de auteur met zijn schijnbaar onuitputtelijke fantasie voor ons in petto?
De vertaling van de titel The Stranger in De vreemde komt meteen over als een vreemde keuze. Vreemdeling zou ‘iemand uit een buitenland’ kunnen suggereren, maar onbekende klinkt een stuk beter dan vreemde.
“De vreemde komt opeens tevoorschijn
De vreemde fluistert iets in je oor
De vreemde maakt je leven kapot”
Dat is een feit, althans in dit boek. Adam Price wordt aangesproken door een onbekende. Deze vertelt Adam dat diens echtgenote Corinne twee jaar geleden verzonnen heeft dat ze zwanger was en dat Adam ook het DNA van zijn zoons Thomas en Ryan maar eens moet checken. De onbekende verdwijnt na deze mededeling, die bij Adam inslaat als een bom. Hij confronteert Corinne met wat hij gehoord heeft, maar zij geeft geen uitleg. In plaats daarvan zegt ze tijd voor zichzelf nodig te hebben, ze verdwijnt en komt niet terug. Adam doet er alles aan om Corinne te vinden.
Tot zo ver niets aan de hand, prima insteek om nieuwsgierig te worden naar het vervolg.
Maar dan: meer ‘vreemde’ gevallen, doden. Speurwerk van Adam en enkele hulpkrachten leveren een connectie met Corinne op. Heel toevallig is een vriendin van een van de slachtoffers een politievrouw. Samen met Adam bindt zij de strijd aan met de vreemde, die wellicht ook Corinne in zijn macht of al gedood heeft.
Zoon Thomas is handig met de smartphone, dat komt goed van pas, maar wordt iets te vaak vermeld.
Tijdens dit alles spelen zich dorpse taferelen af bij de lacrosseclub: er is vijfduizend dollar gestolen en Corinne wordt beschuldigd van deze greep uit de kas. Vijfduizend dollar … peanuts, toch? Geen bedrag waarvoor je iemands leven kapotmaakt, of toch?
De nuchtere, intelligente Adam pluist de zaken tot op de bodem uit. Hoofddoel: Corinne terugvinden. Hij beweegt zich op voor hem onbekend terrein, regelrecht de gevarenzone in. Het wordt zelfs nog even spannend tegen het einde, maar Coben haalt nergens meer het niveau van de eerste hoofdstukken van De vreemde. Weinig inspirerend, emotieloos (ondanks vreselijke gebeurtenissen) en in zeer eenvoudige taal geschreven. De personages komen niet tot leven, van sommige kun je je afvragen waarom ze überhaupt opgevoerd zijn. Het aantal ‘vreemde’ gevallen lijkt willekeurig gekozen, zo veel als er nodig zijn om uiteindelijk een boek mee te vullen?
Pluspunt zijn de moderniteiten in De vreemde: smartphones, computers en internet zijn prominent aanwezig en leidende factoren. Leuk is, dat er een voor Nederlandse lezers tamelijk onbekende sport voorbijkomt: lacrosse.
Reageer op deze recensie