Actuele thriller van internationale allure

Een thriller moet verrassend zijn. De boekbeschrijving van Schokgolf doet echter zo veel uit de doeken, dat je voor een deel al weet hoe de verhaallijnen verlopen. De afloop wordt niet verklapt, maar je hoeft geen geoefend thrillerlezer te zijn om die in grote lijnen te kunnen voorspellen. Jammer!

Schokgolf, deel 2 in de Tom Brandt-reeks, kent twee verhaallijnen, die om en om aan bod komen. Het hoofdperspectief is dat van Tom Brandt, werkzaam als fotograaf voor National Geographic, wat dient als dekmantel voor het inlichtingenwerk dat hij verricht voor de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD). De tweede lijn, vanuit Ahsanullah Bahsir, is interessanter, want onbekender: Ahsanullah is er klaar voor om Allah te dienen. Wat dat betekent moge duidelijk zijn, maar de impact die de IS-aanhanger voor ogen staat, is dermate groot dat deze wereldwijd chaos zal veroorzaken.    

‘Eyafjallajökull was een puffend fluitketeltje, meer niet. Met Katla zal hij de kafir het duizendvoudige bezorgen. Hij zal de aardkorst laten openbarsten met het geweld van een atoombom. […] De hele westerse wereld met al zijn moslimhaters en kinderverkrachters zal zuchten onder zijn wraak.’    

Beroepsavonturier Frank van Zwol schrijft met kennis van zaken, dat is evident. Hij weet feiten en fictie knap samen te brengen in een loeispannend avontuur op IJsland, waar inlichtingendiensten, toerisme en terrorisme elkaar ontmoeten. Van Zwol doet dat in een stijl alsof hij een geboren auteur is. De locatiebeschrijvingen zijn uit de kunst, zó beeldend dat je de ijsvlakten en vulkanen voor je ziet, terwijl je bovendien een indruk krijgt van de IJslandse maatschappij. De dialogen zijn sterk, de genoemde technieken worden zodanig uitgelegd dat ze ook voor atechnische lezers te bevatten zijn. Het tempo zit er goed in, het taalgebruik is prettig. Alleen de karakteruitdieping kan beter, maar daarop ligt in een actiethriller zelden het accent. Tom en Ahsanullah leren we enigszins kennen, de overige personages blijven figuranten. Tussen dreigingen, moorden en ander ongerief door vindt Van Zwol ook nog ruimte voor cynisme.    

’Ik ben Tom Brandt en iemand denkt dat ik de oplossing ben voor het probleem.’
‘Wat denk je dan zelf?’
‘Ik denk dat ik nu geroosterd word op de radiator en straks een pak op mijn lazer krijg van die klootzakken.’
‘En als ze je echt onthoofden?’ ‘Dat is geen oplossing, dat is een ander probleem.’    

Het onderwerp dat Van Zwol aan de orde stelt is van deze tijd: terrorisme. En dat kan zich overal voordoen, lijkt de waarschuwing van de auteur, zelfs op IJsland, waar je dat op de een of andere manier geenszins verwacht. Schokgolf is een eyeopener, die laat zien dat terrorisme zich op elke plaats in de wereld in allerlei gedaanten kan manifesteren (wisten we natuurlijk al, maar toch). De ‘avontuurlijke’ insteek in het thema maakt het toegankelijker, overzichtelijker; tegelijkertijd wordt de angst voor terrorisme niet aangewakkerd, omdat het vervat zit in het avontuur van de fysiek sterke, intelligente romanfiguur Tom Brandt.

Frank van Zwol heeft in Schokgolf een mooie balans gevonden tussen realiteit en fantasie; niet alleen tot nadenken stemmend, maar tevens plezierige leesuren biedend. Gezien het internationale karakter van Schokgolf zou dit boek vele vertalingen verdienen.