Je zou er depri van worden ...

The Good Girl (melodie ‘Danny Boy’)

Oh Mia girl. You did go missing
All those months where did you go
You came home shattered and with no memory
Oh Mia girl we want to know

Told to us by three different people
Your mom, the cop, and the scumbag too
It was an interesting way to weave the tale
And in the Epilogue we heard from you.

Dit lied is geschreven door ene Marnie en is het resultaat van een uitdaging: The Good Girl  in één dag lezen en er een song over schrijven. Ik trof het aan op Goodreads en werd er meer door geraakt dan door het boek zelf. Marnie verwoordt het treffend, kort en krachtig. Was het boek ook maar zo kernachtig.

The Good Girl  vertelt vanuit drie perspectieven – moeder Eve, rechercheur Gabe, ontvoerder Colin – het verhaal van Mia Dennett, die verdwenen is. Alle perspectieven zijn geschreven in de eerste persoon, de ik-vorm. Dat leest niet prettig, drie ikken, ook al staat de naam van de betreffende ik boven de hoofdstukken vermeld. De vorm waarin het verhaal gegoten is, mag bijzonder heten: boven de hoofdstukken staat, met dezelfde lelijke, gespiegelde R die voorkomt in de titel op de cover, ‘ervoor’ of ‘erna’. Die tijdsaanduiding slaat op het moment van terugkeer van Mia, van meet af aan is duidelijk dat ze haar ontvoering overleeft. Dat houdt in, dat dié spanning in elk geval niet aanwezig is, ook al wordt die gesuggereerd door de beschrijving op de cover. (Op de cover staat overigens Bennett in plaats Dennett.)

In welke toestand Mia verkeert na haar thuiskomst is een andere kwestie, waar je vanzelf achter komt als je stug doorleest. Wat eerlijk gezegd niet meevalt … The Good Girl  is dodelijk langdradig, hoe interessant en intrigerend de onderlinge psychologische spelletjes ook zijn. Drie bladzijden uitweiden over het sprokkelen van takken voor de kachel is wat veel, om een voorbeeld te noemen. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat Colin en Mia naar elkaar toegroeien. Ook tussen Eve, getrouwd met Mia’s vader James, en Gabe ontstaat een band. Stap voor stap, als het ware in slow motion, naderen we het cruciale punt waar het in The Good Girl  om gaat. Verrassend, maar niet voor wie al eerder thrillers met hieraan verwante thema’s gelezen heeft.

The Good Girl  is niet heel origineel, er zijn vergelijkbare thrillers, maar zit zonder meer ingenieus in elkaar. Mary Kubica is een debutante, wat niet te merken is aan dit zeer volwassen boek. Wel gebruikt ze enorm veel woorden voor zaken die gemakkelijk in minder regels verteld kunnen worden; dat hoeft niet te duiden op een beginnersfout, het kan ook de stijl zijn die bij haar past, haar typeert. Dat we meer van deze auteur gaan horen lijkt wel zeker. Maar mag het tempo dan alsjeblieft iets omhoog? En mag het iets minder somber? Je zou er depri van worden …

Kubica schrijft op een niveau dat menig thrillerauteur niet haalt. De opbouw is origineel, het verhaal niet, al is het goed. De karakters zijn duidelijk geschetst, maar je wordt er niet heet of koud van. De langdradigheid gaat ten koste van het leesplezier. Het gebrek aan spanning geeft uiteindelijk de doorslag: drie sterren + nieuwsgierigheid naar volgend werk.