Van kwaad tot erger

Zonder jou is het thrillerdebuut van de zussen Chantal van Gastel en Priscilla van Gastel. Het is zonder meer mooi en invoelend geschreven, maar een thriller? Nee. Daarvoor is dit boek niet spannend genoeg en de ‘plot’ te weinig verrassend. Een echte plot is er eigenlijk niet, vandaar tussen ‘’. De opbouw is in orde, sprongen naar het verleden zijn goed te volgen. Zodra je het einde van het boek kent, rijst echter de vraag waarom de auteurs het verhaal op deze manier opgebouwd hebben (nadere toelichting is niet mogelijk zonder te spoileren).  

De twaalfjarige Mick lijdt aan een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Zijn moeder Valerie en vader Oscar gaan daar op verschillende manieren mee om, wat een wig tussen hen drijft, terwijl ze intens van elkaar houden. Valerie is van de softe aanpak, Oscar van de harde. Op een zeker moment leidt dit ertoe dat Oscar de echtelijke woning verlaat en Valerie zich in haar eentje met Mick moet zien te redden. Dat gaat niet goed, want wat aanvankelijk met een beetje goede wil nog afgedaan kon worden als snotapenstreken van Mick, groeit uit tot acties van criminele proporties. Wat nu?  

Het grootste deel van het boek is in de ik-vorm geschreven, vanuit het gezichtspunt van Valerie. Dit wordt afgewisseld met hoofdstukken in cursief, waarin Micks perspectief leidend is. Incidenteel komen er nog wat perspectiefjes bij, zoals dat van Jeanne, John en Oscar, maar dat is in feite hiatenvulling ter completering van het geheel.

Persoonlijkheidsstoornissen zoals die van Mick bestaan, zijn geen verzinsel van de auteurs. Ongeloofwaardig is, dat er vanuit geen enkele hoek hulp geboden wordt om Mick te begeleiden, dat alle zorg op de schouders van de ouders rust. Ligt dat aan de hulpverlenende instanties, of aan de ouders, in dit geval met name aan Valerie, die Mick niet ‘uit handen wil geven’? Mick is intelligent en manipulatief, weet exact wat hij tijdens tests wel en niet moet invullen of antwoorden, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat niemand door zijn pantser heen prikt. Maar misschien kan het.

Moeder Valerie pakt het niet altijd even handig aan, van buitenaf gezien. Ze laat zich meer door gevoel leiden dan door rede, wat in Micks geval wellicht niet de beste optie is. Daarbij is ze ook een beetje vreemd: ze heeft nooit naar haar vader getaald, die al verdwenen was voordat ze geboren werd, en nu ze tweeënveertig is en zoonlief al twaalf bedenkt ze opeens dat Micks stoornis genetisch bepaald kan zijn. Dus op zoek naar haar vader John. Duidelijk plaatje, verhaal klaar. Bijna.  

Zonder jou is plezierig om te lezen. Wel wat bedenkingen hier en daar. De zussen Van Gastel tonen aan dat ze een prima schrijfkoppel vormen. Hopelijk wagen ze zich nogmaals samen aan een thriller en bewijzen ze daarmee ook het echt spannende werk aan te kunnen. Die potentie hebben ze zeker!