Slimme zusjes doen domme dingen

Chevy Stevens heeft met eerdere thrillers goed gescoord. Zusjes is een standalone, die mede dankzij de aanbeveling van Karin Slaughter op de cover – 'Laat je niet meer los.' – vele spannendeboekenliefhebbers zal aansporen tot lezen. De boekbeschrijving en de coverquotes beloven een overtuigend en spannend verhaal.

Drie tienerzusjes, tussen de 15 en 18 jaar, hebben het zwaar. Hun moeder is dood, hun vader een boeman. Een ruzie escaleert en de zussen gaan ervandoor met de auto van de oudste, Dani. Ze krijgen pech onderweg en twee mannen bieden hulp aan. Je voelt het al aankomen…

De meiden, slim genoeg om hun vader jarenlang te weerstaan, het hoofd boven water te houden en zichzelf te redden, trappen erin alsof ze domme blondjes zijn. Daar begint meteen de onlogica, die zich gedurende de loop van het boek voortzet. Dani, Courtney en Jess belanden in een bizarre situatie, waar geen ontkomen aan is. Of toch? Discutabele beslissingen en acties volgen elkaar op. Tot zover het eerste deel van het boek, Jess, dat bijna de helft van de pagina’s beslaat. Het tweede deel, Skylar, speelt achttien jaar later, wanneer de zussen onder andere namen in Vancouver wonen. In het derde deel, Jamie en Skylar, wisselen de perspectieven van Jamie en Skylar elkaar af.

Jess’ perspectief is het beste van het boek. Helaas sijpelt algauw de ongeloofwaardigheid door. Stevens lijkt meer belust op het shockeren van haar lezers, waar ze zonder meer een tien voor verdient, dan op een constructief verhaal. Dat gewelddadige seks met tieners überhaupt voorkomt is al erg genoeg, waarom dat zo expliciet beschrijven dat je het voor je ziet? Het is een thriller op zich, maar dat maakt van Zusjes nog geen thriller. Zusjes is in feite een spannend drama: zusjes ontvluchten ouderlijk huis, bouwen elders een nieuw leven op en hoe gaat het nu achttien jaar later met ze. De helft van het boek gaat over de vlucht en alle perikelen daaromheen, vervolgens slaan we achttien jaren over. Achttien jaren die minimaal onderbouwd worden.

Jess’ karakter komt nog redelijk uit de verf, zij draagt dan ook de grootste consequenties van wat er in haar tienertijd gebeurd is. Dani en Courtney blijven onderbelicht, hun perspectieven worden node gemist, terwijl Courtney toch een cruciale rol speelt in het geheel. Die oppervlakkigheid staat in- en meeleven met de hoofdpersonen in de weg, terwijl een verhaal als dit het daar juist van moet hebben. Stevens’ eenvoudige schrijfstijl  is een kwestie van smaak, je houdt ervan of je doet dat niet, maar literair is het in de verste verte niet.  

Mijn handen waren zo droog dat ik dacht dat de huid zou barsten, en mijn nagels waren gescheurd en kapot. Ik had mijn baan in de sportschool nog nooit zo op prijs gesteld. Ik wilde talloze keren opgeven, maar wachtte mijn kans af.

Karin Slaughters quote ten spijt is Zusjes een boek dat je snel vergeten bent.