Wel of niet afgeschreven?

De achterflap zegt het al: Sasja Winters, een voormalig thillerauteur, die niets meer met haar succesvolle boekenreeks de Maasstadmoorden te maken wilt hebben wordt door een moordenaar die haar boeken imiteert gedwongen de reeks af te maken die ze zelf niet wilde schrijven.

Dat is ook direct de kern van het verhaal. De lezer mag zelf ontdekken of Sasja de reeks zal gaan voltooien.

Maar wat het meest aanspreekt is de worstelingen die Sasja meemaakt. De vertwijfeling waarin Sasja terugvalt wanneer zij zich weer terug-gezogen voelt in de periode dat ze de reeks schreef en zichzelf bijna verachte dat er zulke gruwelijke dingen uit haar hoofd op papier waren gekomen terwijl ze niet eens in de gaten had dat ze dat schreef. De terugval naar de drank en pillen die er toentertijd grotendeels voor zorgde dat haar huwelijk op de klippen liep terwijl ze voor haar gevoel er alles aan deed om zichzelf op de rit te krijgen. Hoe kan het dat ze nu weer zo snel terugvalt in black-outs en niet weet dat ze bepaalde acties gedaan heeft? Probeert iemand haar erin te luizen, wie dan? Een verward brein legt connecties die er niet kunnen zijn, of toch juist wel?

Haak heeft dit neergezet op een wijze die voor velen die wel eens een burn-out periode zijn doorgegaan herkenbaar zal zijn. Ook geeft ze een sarcastische knipoog naar de clichés die voor vele thrillerlezers herkenbaar zijn in een hoop boeken of misdaadseries.
Het verhaal loopt vlot door zonder dat je het gevoel krijgt dat je je best om doen de sprint bij te kunnen houden, er is tussentijd genoeg ruimte voor een adempauze, maar onbewust vlieg je evengoed door het verhaal.
Bij voorbaat niet verwacht, maar dit boek is echt een aanrader.