Herstelt een tuin na schemertijd?

Winston en Bernice zijn buren, buren zoals zoveel mensen dat van elkaar zijn. Ieder leidt zijn eigen leven en waarom zou je iets met je buur te maken willen hebben? Ze lijken toch werelden van elkaar verwijderd en denken van elkaar, wat doet die hier eigenlijk? Soms moet je wel wat met elkaar te maken hebben: bijvoorbeeld wanneer je een tuin blijkt te delen. Hoe verwaarloosd die tuin ook is.

Hoe komt die tuin eigenlijk zoals hij is? Hij mag niet gescheiden worden want het is een gemeenschapstuin blijkt. Hoe komt dat zo? En wie zijn Maya en Alma die op de foto’s staan die door de deur geschoven zijn waarop die dames in “hun” tuin staan, maar dan flink wat jaren terug? Wat is hun verhaal?

Van Sara Nisha Adams ga ik zeker meer boeken lezen. Haar schrijfstijl pakt je op en zuigt de lezer in het verhaal. Je kunt geen hekel krijgen aan iemand van de personages, maar je gaat van ze houden als zijn: ze horen er gewoon bij, punt. En passen in het verhaal zoals de buurtbewoners in de gemeenschapstuin van Eastbourne Road horen. Ook al staan ze buiten de poort. Ze groeien mee in het leven van de hoofdpersonages die juist zonder hun inbreng niet worden wie ze zijn. Het is een verhaal met een lach en een traan zonder te dramatisch te zijn. Alhoewel een vos toch wel soms voor flink wat onrust kan zorgen ;)