Lezersrecensie
Klinkt er een stem wanneer je niet gevonden wil worden?
O jee, herhaalt de geschiedenis zich voor de puissant rijke familie van Laar tijdens hun traditionele week langdurende feest “Muggenvaarwel”?
14 jaar geleden verdween de toen jongste telg Bear van Laar, nu lijkt er in 1975 een déjà vu aan de gang te zijn wanneer zijn zusje, de 13-jarige Barbara die als vervanging geboren mocht worden, ook verdwijnt.
Zij was dan wel niet bij het feest aanwezig, want ze nam deel aan het nabijgelegen zomerkamp, toch kan men het niet laten te blijven verwijzen naar de tragedie van haar broer in het verleden.
De voor die tijd in een unieke positie verkerende vrouwelijke rechercheur
Judyta Luptack wordt toegevoegd aan het onderzoeksteam die dit keer gelukkig sneller ingeschakeld worden dan in 1961. Misschien komt het omdat zij een vrouw is dat de mensen naar haar wel wat toeschietelijker zijn en een kijkje geven in hoe de familie van Laar omgaan met de mensen om hen heen waardoor zij met andere inzichten kan komen.
Maar gaat het lukken om Barbara op tijd te vinden?
Moore heeft een vlot leesbaar verhaal geschreven, maar toch kan de lezer niet meeleven met het verhaal, er lijkt te weinig binding, of empathie te zitten in de overvloed aan personages, te afstandelijk. Ook moet er steeds gekeken worden in welke tijd het verhaal zich afspeelt, gelukkig staan er boven de hoofstukken wel jaartallen en namen, maar evengoed blijft het teveel schakelen terwijl dit soepeler zou moeten gaan.
Een mooie whodunnit, met een hoop potentie, maar het kwam niet volledig uit de pen.
14 jaar geleden verdween de toen jongste telg Bear van Laar, nu lijkt er in 1975 een déjà vu aan de gang te zijn wanneer zijn zusje, de 13-jarige Barbara die als vervanging geboren mocht worden, ook verdwijnt.
Zij was dan wel niet bij het feest aanwezig, want ze nam deel aan het nabijgelegen zomerkamp, toch kan men het niet laten te blijven verwijzen naar de tragedie van haar broer in het verleden.
De voor die tijd in een unieke positie verkerende vrouwelijke rechercheur
Judyta Luptack wordt toegevoegd aan het onderzoeksteam die dit keer gelukkig sneller ingeschakeld worden dan in 1961. Misschien komt het omdat zij een vrouw is dat de mensen naar haar wel wat toeschietelijker zijn en een kijkje geven in hoe de familie van Laar omgaan met de mensen om hen heen waardoor zij met andere inzichten kan komen.
Maar gaat het lukken om Barbara op tijd te vinden?
Moore heeft een vlot leesbaar verhaal geschreven, maar toch kan de lezer niet meeleven met het verhaal, er lijkt te weinig binding, of empathie te zitten in de overvloed aan personages, te afstandelijk. Ook moet er steeds gekeken worden in welke tijd het verhaal zich afspeelt, gelukkig staan er boven de hoofstukken wel jaartallen en namen, maar evengoed blijft het teveel schakelen terwijl dit soepeler zou moeten gaan.
Een mooie whodunnit, met een hoop potentie, maar het kwam niet volledig uit de pen.
1
Reageer op deze recensie