De innerlijke strijd in de liefde

Drift (2018) is de tweede roman van journalist en schrijfster Bregje Hofstede (1988). Haar debuutroman De hemel boven Parijs (2017) gaat over een professor die op advies van zijn baas een uitwisselingsstudente gaat begeleiden. Tegen beter weten in zoekt hij toenadering tot de student en ze komen erachter dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze eerst dachten. De roman gaat vooral over de leugens die iemand kan bedenken om verlangens en dromen niet uit te laten komen. Het is een bijzonder liefdesverhaal dat voor een opvallende entree in de Nederlandse literatuur zorgde.  

De tweede roman van Hofstede gaat ook over de liefde, specifiek over de jeugdliefde van de schrijfster. Het verhaal springt tussen verschillende onderwerpen, maar het gaat vooral om de vraag hoe het heeft kunnen misgaan met de man die ze jarenlang als haar grote liefde heeft beschouwd. Op een dag is hoofdpersoon Bregje het zat en ze verlaat haar geliefde met slechts een tas vol dagboeken. Deze dagboeken heeft ze jarenlang bijgehouden en vertellen een groot deel van haar leven. Na haar vertrek gaat de roman over de weken die volgen waarin Bregje verslag doet van de tien jaren waarin zij en haar vriend een stel waren.  

‘Maak het mensen makkelijk om van je te houden, liefje. Je moet een beetje mee kunnen draaien met de wereld. Anders wordt het een eenzame bedoeling’.  

Een confronterend maar mooi thema in de roman is identiteit. Zodra Bregje op haarzelf is aangewezen, heeft ze de tijd om haar eigen gedachten te ordenen en op zoek te gaan naar wie ze werkelijk is. Niet alleen krijgt de lezer verschillende versies van de hoofdpersoon te zien door alle dagboekfragmenten, maar in het boek wordt pijnlijk duidelijk dat alleen de dagboeken de binnenwereld van de hoofdpersoon kennen. Zelfs geliefde Luc weet jarenlang niet wat er echt speelt in het hoofd van Bregje. Daar komt Luc pas achter als hij zonder toestemming de dagboeken leest, met als gevolg een breuk in de intieme momenten die de geliefden ooit wel met elkaar deelden.  

Een thema dat goed aansluit bij identiteit is mythevorming. Het boek maakt duidelijk dat iedereen mythen over zichzelf creëert. Op sociale media is het eenvoudig om beeldvorming te manipuleren, maar ook in het echte leven zijn mensen goed in het bedenken van alternatieve verhalen over het werkelijke leven. Dit wordt vaak onbewust gedaan en als gevolg weet je de verhalen soms niet uit elkaar te halen. Pas met absolute stilte en zelfonderzoek kom je achter je werkelijke identiteit. Met gedetailleerde beschrijvingen neemt Hofstede de lezer mee in dit kwetsbare en voor sommige mensen herkenbare proces.    

De schrijfstijl van Hofstede past bij de sfeer en thematiek van het boek. Hoewel het boek autobiografische elementen heeft, wordt de roman versterkt door de kracht van fictie: met een fictief verhaal kan je de waarheid namelijk met prachtige woorden vermommen. Daarmee lieg je niet over de waarheid, maar het verhaal wordt juist verrijkt door de vragen die de vermomming oproept. De schrijfster heeft in haar roman dus veel aandacht besteed aan de relatie tussen fictie en non-fictie en daardoor kan de lezer net een laag dieper gaan om de literaire puzzel op te lossen.  

Drift van Bregje Hofstede is een confronterende en intrigerende roman over identiteit, schijn en over de vraag welke maskers je op zet en welke versie je van jezelf aan de wereld wilt tonen. Niets is wat het lijkt!