Met een onzichtbare navelstreng aan je kameraden vastzitten

Roanne van Voorst (1983) is antropoloog en debuteerde in 2010 met het haar veelgeprezen boek Jullie zijn anders als ons. Jong en Allochtoon in Nederland. Daar bleef het niet bij. Van Voorst schreef een aantal non-fictie boeken over haar ervaringen in het werkveld van een antropologe en in 2015 besloot ze haar eerste roman uit te brengen. De verhuizing schetst een psychologisch portret van een welzijnswerker die de stadswijk schoon, modern en veilig moet houden. De roman biedt inzicht in de huidige en politieke tijdsgeest. In 2017 verscheen de tweede roman van Van Voorst, Lief van je, met een aantal maatschappelijke thema’s, maar het verhaal gaat vooral over de vraag hoe schuldgevoel je hele leven kan veranderen.

De hoofdpersoon van Lief van je is Rȇve. Ze studeert aan de universiteit en lijkt een normaal leven te hebben. Maandenlang is ze een voorbeeldige student, tot haar broer komt te overlijden. Rȇve lijdt onder een schuldgevoel, want haar broer verloor zijn leven op de avond waarin hij voor het eerst samen met haar uitging. Ze voelt zich verantwoordelijk en kan maar moeilijk begrijpen waarom de avond helemaal verkeerd afliep. De weken na het overlijden van haar broer zwerft Rȇve over straat en ze weet even niet wat ze met zichzelf aanmoet. Tot ze het besluit neemt om haar leven radicaal te veranderen. Ondanks het verzet van haar ouders, sluit Rȇve zich vrijwillig bij het leger aan om te dienen in een gevaarlijke operatie in Syrië: 

"Ik ga niet meer mijn tijd vergooien met fantasieverhalen, maar echte geschiedenis maken. Ik wil discipline hebben, iets zinvols doen."

Het taalgebruik van Van Voorst is mooi en bij tijd en wijle weet ze de lezer helemaal in te pakken met prachtige zinnen, gevoelige onderwerpen en haar doortastende beschrijvingen van bijvoorbeeld het oorlogsgebied waarin Rȇve en haar kameraden zich bevinden. Ook heeft de schrijfster goed nagedacht over de relaties tussen Rȇve en andere personages. De worstelingen van Rȇve met haar ouders zijn bijvoorbeeld op een ontroerende manier uitgewerkt, maar ook haar gevoelens voor haar kameraden komen recht uit haar hart. Daarnaast is het onderwerp van de roman actueel en zet het aan tot denken.

Van Voorst slaagt er echter niet helemaal in om de hoofdvraag van haar roman te beantwoorden: Waar houdt verantwoordelijkheid op en begint schuld? De schrijfster verwoordt duidelijk een aantal redenen voor Rȇve om zich verantwoordelijk te voelen voor het lot van haar broer en andere personages, maar tot een echte conclusie kan de lezer niet komen. Bovendien speelt een andere vraag een grotere rol: Kan ze echt schuldig worden geacht aan wat er daarna met haar is gebeurd? Van Voorst beantwoordt deze vraag niet, maar het verhaal had een grotere impact gehad als ze iets meer aandacht aan deze laatste vraag had besteed.

Bovendien is het haar niet gelukt om de hoge kwaliteit van schrijven in alle delen van de roman vol te houden. Het eerste hoofdstuk leest niet prettig doordat de lezer te snel wordt geconfronteerd met vragen en daardoor kost het moeite om het hoofd erbij te houden. Daarnaast gebeurt er in sommige delen van het verhaal te veel en in andere delen juist weer te weinig. Deze onbalans kan komen doordat Van Voorst veel onderwerpen in haar roman heeft proberen te verwerken. Wellicht was het beter om één thema te kiezen en dit volledig uit te werken, zoals de PTSS (posttraumatische stressstoornis).  

Al met al is Lief van je van Roanne van Voorst een mooie roman met actuele onderwerpen. Hoewel het verhaal niet perfect is uitgewerkt, hebben we meer schrijvers nodig die, zoals Van Voorst, goed onderzoek doen en het aandurven om hun lezers te confronteren met onderwerpen waarover ze niet vaak nadenken. Ze is er dus in geslaagd om een maatschappelijk belangrijke roman te schrijven.