Kleine snelheidsovertreding voor Celia Ledoux
De Vlaamse schrijfster Celia Ledoux lijkt de woorden uit haar mouw te schudden. In De Morgen schrijft ze columns over uiteenlopende onderwerpen en is ze niet bang om de vinger op de pijnlijke plekken van de samenleving te leggen. Haar toon blijft echter onderhoudend en daarmee bewijst Ledoux dat ze vanuit haar hart en verstand schrijft. Daarnaast is ze voor vele vrouwen een inspiratiebron en wordt ze regelmatig een moderne feministe genoemd. Haar boek Mama (2011) geeft voor aanstaande moeders een compleet beeld van wat ze kunnen verwachten van de bevalling tot aan de borstvoeding, maar zonder betutteld te worden. Ledoux ontving goede recensies en de verwachtingen voor haar debuutroman Wild vlees (2015) waren dan ook hoog.
Ledoux’ eerste roman heeft drie vrouwen in de hoofdrol met ieder hun eigen problemen. Donna is de typische workaholic die dag en nacht op succes jaagt, maar plots verdwijnt. Haar zus Clara zit in een sleur, zowel persoonlijk als in haar huwelijk, en probeert daar uit te komen door haar aandacht op een rijke man te vestigen. De derde vrouw, Lucie, is een rijke erfgenaam die regelmatig parenclubs bezoekt en ook niet weet welke richting ze in haar leven moet nemen. De drie vrouwen hebben één ding met elkaar gemeen: ze leven niet, maar razen door de tijd heen.
Ledoux is niet alleen genadeloos als het gaat om het bedrijfsleven waarin alleen winst telt, maar ook haar personages krijgen het flink te verduren. Hun geworstel met het zoeken van een doel of betekenis in een nihilistische omgeving leidt tot niets. De droomwerelden en fantasieën van de drie vrouwen worden in een inktzwarte stijl beschreven en vervolgens door de schrijfster vernietigd. In het bijzonder vormt de spanning tussen Donna en Clara het hart van de roman en het wisselende perspectief tussen beiden zorgt voor een breed scala aan emoties en verschillende visies op de werkelijkheid. Dat maakt Wild vlees niet alleen een roman over de problemen van een haastige maatschappij, maar ook een verhaal over eenzaamheid en de zoektocht naar liefde in een gebroken familie.
Wild vlees heeft de verwachtingen echter niet helemaal waargemaakt. Het snelle tempo in Ledoux’ columns is goed te volgen, maar in haar debuutroman zorgt het voor een te snelle afwisseling van gebeurtenissen waardoor de rode draad in de roman niet goed naar voren komt. Bovendien zorgt dit te snelle tempo ervoor dat de lezer moeilijk in een ‘leesflow’ komt en het kost dan ook meer moeite om het boek uit te lezen. Het gevaar dreigt dat de lezer zich mee laat slepen met het snelle tempo en na het lezen niet precies meer weet waarover de roman ging. Ledoux had dus wat vaart moeten minderen om voor de lezer een diepgaande beleving te creëren. Al met al is Wild vlees zeker geen slechte roman, maar de schrijfster krijgt wel een snelheidsovertreding voor het tempo in haar verhaal.
Reageer op deze recensie