Lezersrecensie
Rauw maar ook ontroerend .
S.A. Cosby is een auteur uit Zuid Virginia , hij vestigde zijn naam met zijn eerdere boek, Een laatste uitweg en dat boek werd o.a. verkozen tot een van de beste boeken van het jaar.
Vlijmscherpe tranen is zijn tweede boek , dat ook in het Nederlands vertaald werd.
“ Ike probeerde zich te herinneren of er geen verdriet en ellende van was gekomen als de sterke arm voor dag en dauw voor zijn deur had gestaan, maar hoe hij zijn hersens pijnigde, er kwam niets naar boven.”
Een zin die je meteen het verhaal in trekt.
Want Ike is een zwarte man en ook nog een ex crimineel en die zijn niet populair in het zuiden van Amerika.
Maar deze keer heeft hij niets op zijn kerfstok, want Ike heeft 15 jaar geleden de gevangenis verlaten en heeft sinds die tijd niets meer uitgehaald en daarmee de recidivecijfers gelogenstraft.
De agenten komen voor iets anders, er is iets gebeurd met zijn zoon, met Isiah Randolph, hij wist het, hij voelde het.
Isiah is vermoord, samen met zijn witte echtgenoot Derek.
Het leven van Ike Randolph zou nooit meer hetzelfde zijn.
Op de begrafenis van Isiah en Derek leert hij de vader van Derek kennen, de ex gedetineerde en alcoholist Buddy Lee Jenkins.
Beiden hebben het laten afweten bij het huwelijk van hun zoons, vanwege de moeite die ze hadden met hun geaardheid .
Maar nu hebben ze spijt.
Op initiatief van Buddy Lee en vastbesloten om het goed te maken , besluiten ze op zoek te gaan naar de moordenaars van hun zonen.
Vlijmscherpe tranen is een spannend boek met veel actie , waardoor het geen moment verveelt, maar daarnaast is het ook een diep menselijk verhaal met veel thema’s : zoals racisme, discriminatie, homofilie , rouw, racisme, wraak.
Het boek is doorspekt met zuidelijke humor en mooie dialogen, waardoor het heel plezierig leest.
De personages zijn levensecht, met ze meevoelen is daardoor in het geheel niet moeilijk.
Zou het Ike en Buddy Lee lukken de moordenaars te vinden, en gaan die twee tegengestelde karakters elkaar vinden in hun rouw om hun zonen?
Vlijmscherpe tranen is terecht uitgeroepen tot VN thriller van het jaar .
Vlijmscherpe tranen is zijn tweede boek , dat ook in het Nederlands vertaald werd.
“ Ike probeerde zich te herinneren of er geen verdriet en ellende van was gekomen als de sterke arm voor dag en dauw voor zijn deur had gestaan, maar hoe hij zijn hersens pijnigde, er kwam niets naar boven.”
Een zin die je meteen het verhaal in trekt.
Want Ike is een zwarte man en ook nog een ex crimineel en die zijn niet populair in het zuiden van Amerika.
Maar deze keer heeft hij niets op zijn kerfstok, want Ike heeft 15 jaar geleden de gevangenis verlaten en heeft sinds die tijd niets meer uitgehaald en daarmee de recidivecijfers gelogenstraft.
De agenten komen voor iets anders, er is iets gebeurd met zijn zoon, met Isiah Randolph, hij wist het, hij voelde het.
Isiah is vermoord, samen met zijn witte echtgenoot Derek.
Het leven van Ike Randolph zou nooit meer hetzelfde zijn.
Op de begrafenis van Isiah en Derek leert hij de vader van Derek kennen, de ex gedetineerde en alcoholist Buddy Lee Jenkins.
Beiden hebben het laten afweten bij het huwelijk van hun zoons, vanwege de moeite die ze hadden met hun geaardheid .
Maar nu hebben ze spijt.
Op initiatief van Buddy Lee en vastbesloten om het goed te maken , besluiten ze op zoek te gaan naar de moordenaars van hun zonen.
Vlijmscherpe tranen is een spannend boek met veel actie , waardoor het geen moment verveelt, maar daarnaast is het ook een diep menselijk verhaal met veel thema’s : zoals racisme, discriminatie, homofilie , rouw, racisme, wraak.
Het boek is doorspekt met zuidelijke humor en mooie dialogen, waardoor het heel plezierig leest.
De personages zijn levensecht, met ze meevoelen is daardoor in het geheel niet moeilijk.
Zou het Ike en Buddy Lee lukken de moordenaars te vinden, en gaan die twee tegengestelde karakters elkaar vinden in hun rouw om hun zonen?
Vlijmscherpe tranen is terecht uitgeroepen tot VN thriller van het jaar .
1
Reageer op deze recensie