Matig realistische thriller, toch een pageturner

Een geslaagd kat-en-muisspel spreekt tot de verbeelding, zo blijkt vaak. Weinig verhalen zijn van nature zo boeiend als die over het gevecht tussen een schijnbaar onaantastbare jager en een prooi die zich niet zomaar laat verschalken. In 29 seconden voegt thrillerauteur T.M. Logan daar het actuele thema van seksuele intimidatie op de werkvloer aan toe. Daardoor ontspint zich een strijd die zowel psychologisch als fysiek het uiterste vraagt van zijn heldin. En dat is maar goed ook, want van een geloofwaardige enscenering moet deze thriller het niet hebben.

De Britse auteur T. M. (Tim) Logan was journalist voordat hij thrillers ging schrijven. In 2017 verscheen zijn Engelstalige debuut Lies en werd een groot succes. Hierna volgden nog twee boeken die aansloegen, zodat het vierde inmiddels op stapel staat. Er kwamen ook vertalingen, waaronder het Nederlandse Leugens, ter ere waarvan de auteur een interview gaf op Hebban. En dan is er nu 29 seconden, Logans tweede boek, dat werd vertaald door Marja Borg.

Literatuurwetenschapper Sarah Haywood zit in een dal. Haar man is vertrokken naar zijn minnares, waardoor ze alleen voor hun twee jonge kinderen moet zorgen. Ondertussen worstelt ze met haar carrière aan de universiteit. Als wetenschappelijk medewerker heeft ze slechts een tijdelijk contract en wordt ze zowel seksueel als anderszins geïntimideerd door haar baas, de bekende tv-professor Alan Hawthorne. Hoewel Sarah hem nog redelijk van zich weet af te houden, verziekt hij haar leven in toenemende mate. Maar dan verijdelt ze de ontvoering van de dochter van een steenrijke, maar louche zakenman. Als tegenprestatie doet hij haar een merkwaardig aanbod. Als ze erop ingaat, kan ze van veel ellende afkomen. Of ze ook kan leven met wat ze dan moet doen, is echter nog maar de vraag.

Als lezer hoef je niet lang te wachten voordat het verhaal op stoom komt. Al tijdens de eerste pagina’s zet Logan zijn antagonist Alan Hawthorne zo overtuigend neer als opdringerig, seksueel gestoord en dictatoriaal, dat je de dreiging meteen voelt. Iets wat hij de rest van het boek goed weet vol te houden. Zo goed dat het beslist duidelijk wordt hoe ondermijnend het wel niet is voor een vrouw om systematisch te worden belaagd en vernederd door iemand als Hawthorne. En daarvoor verdient de auteur alvast bonuspunten.

In principe is het hierdoor ook gemakkelijk om vanaf het begin met de Sarah mee te leven. Helaas komt daar geleidelijk aan wel de klad in, omdat de auteur het gedrag van zijn hoofdpersoon te zeer stuurt. Als dat gunstig is voor de plotontwikkeling gedraagt Sarah zich naïef en dociel en laat ze dingen zomaar gebeuren. Komt het beter uit dat ze vechtlustig is, komt ze in opstand. Ondertussen gebruikt ze bijvoorbeeld het internet alleen als dat de auteur van nut is en klopt ze te laat aan bij mensen in haar omgeving. Hoewel het psychologisch gezien waarschijnlijk is dat iemand die zo grof wordt behandeld heen en weer schiet tussen onderdanigheid en opstandigheid (en niet altijd verstandig reageert), gaat het hier toch irriteren.

Daar komt bij dat de hedendaagse wereld ook op het plot is aangepast. Zaken die Sarah hadden kunnen helpen, zoals de #metoo-beweging, van toepassing zijnde belangenorganisaties of een vakbond, blijken in het 29 seconden-universum niet te bestaan. Ondertussen strookt de faculteit waaraan de hoofdpersonen werken niet met echte faculteiten, en is het idee van een universitaire afdeling Personeelszaken die maar uit één man bestaat ronduit lachwekkend. Het zijn allemaal vrijheden die Logan zich permitteert om Sarah zo machteloos mogelijk te doen lijken.

Verrassend genoeg blijkt dit gemarchandeer met de geloofwaardigheid nauwelijks de aandrang te remmen om te willen weten hoe dit verhaal afloopt. Het is duidelijk dat deze strijd tussen jager en prooi op het scherp van de snede zal worden afgerond. Hoe, wat en waar blijft erg lang een mysterie. Maar uiteindelijk het wachten toch zeker waard.