Meer cosy crime dan scherpe thriller over vrouwen in nood

33 vrouwen: de titel van de nieuwe thriller van de Britse auteur Isabel Ashdown (1970), laat weinig twijfel bestaan over het onderwerp. Dit gaat over vrouwen. Met name over vrouwenmishandeling door dominante, gewelddadige mannen en andere vrouwen in nood, zo lijkt het aanvankelijk. Uiteindelijk is dat maar gedeeltelijk het geval. De twee hoofdpersonen staan geen van beiden in het hart van een gewelddadige storm, maar zijn zijdelings betrokken bij die van anderen. Daardoor blijft een daadwerkelijk inzichtelijk en doorleefd verhaal uit. In plaats daarvan begeeft de auteur zich steeds meer richting luchtige cosy crime. Gelukkig doet ze dat wel met flair.

De schrijfcarrière van Ashdown begon nadat haar romandebuut in 2009 een wedstrijd won. Er zouden nog drie romans volgen. In 2017 stapte ze over naar thrillers met het breed gewaardeerde Kleine zus. Inmiddels heeft ze ook een kwartet aan thrillers volgemaakt. In tegenstelling tot de romans zijn die allemaal in het Nederlands vertaald. Uta Anderson tekende voor deze vertaling.

De 33 vrouwen uit de titel zijn de bewoonsters van het landhuis Two Cross Farm te Arundel, een plaatsje niet ver van de Engelse zuidkust. De in 1976 opgerichte gemeenschap dient in hoge mate, maar niet uitsluitend, als opvangtehuis voor vrouwen die op de vlucht zijn voor een man. Mede daarom, maar ook om hun eigen plan te kunnen trekken, wonen de ‘zusters’ afgezonderd. Zelf ervaren ze hun kloosterachtige commune als vredig, maar omwonenden zien er veelal een enge sekte in. Hoe het precies zit zal nog blijken.

Hoofdpersoon Celine Murphy, een alleenstaande advocate en de oudste van drie zussen, is een buitenstaander. Zij en haar jongste zus Pip lijden nog dagelijks onder het feit dat hun zus Vanessa vijftien jaar eerder werd vermoord. Zeker aangezien het onderzoek destijds strandde omdat de vermoedelijke dader, Vanessa’s gewelddadige echtgenoot, spoorloos verdween. Als hun moeder, die in Arundel woont, overlijdt en de zussen haar huis leegruimen, vindt er een nieuwe moord plaats. Deze vertoont opvallende overeenkomsten met die van Vanessa en nieuw bewijsmateriaal wijst naar Two Cross Farm. Celine raakt dan samen met huisvriendin en gepensioneerd rechercheur Una betrokken bij het onderzoek.

Een groot pluspunt van het boek is dat we niet alleen van buitenaf over deze ongewone vrouwengemeenschap horen. We lezen namelijk ook het gezichtspunt van Bramble, medestichter en bewoonster van Two Cross Farm. Via haar leren we over de geschiedenis, bewoonsters en gang van zaken op de boerderij. Het wordt duidelijk waarom de gemeenschap is opgericht, hoe ze in elkaar steekt en waarom ze is zoals ze is. Lange tijd is Bramble daar heerlijk open over en zijn haar stukjes boeiend om te lezen. Iets dat wordt versterkt doordat ze de lezer, in tegenstelling tot Celine, toespreekt in de ik-vorm. Geleidelijk aan sluipt er echter meer geheimzinnigheid en terughoudendheid in haar verhaal en verschuift ze van sympathiek naar verdacht personage. Typisch voor een detective misschien, maar gezien de aard van haar oorspronkelijke gezichtspunt komt het ongemakkelijk over.

Gaandeweg offert Ashdown meer diepgang en inkleuring op aan het plot. De ontknoping brengt een daadwerkelijk verrassende en opmerkelijk hedendaagse onthulling, maar zet ook de deur open naar een nieuw onderwerp dat nu onuitgewerkt achterblijft. Ondertussen blijven meer zaken, personages en motieven onderbelicht en worden niet alle vragen beantwoord. De auteur komt zonder twijfel met interessante ideeën, maar doet er te weinig mee. Aan gemeenplaatsen, bijvoorbeeld over de ‘vredigheid’ van het kloosterachtig leven, is echter geen tekort.

Aan het idee van een echt Britse cosy crime wordt echter weinig afgedaan. Vrouwelijke speurders lossen met denkwerk zowel een serie moorden als persoonlijke problemen op. Dit alles in een decor van prachtige huizen, weelderige tuinen, rustieke riviertjes en lokale markten. Plaatsen en personen worden beeldend beschreven met oog voor de juiste details en de suspense is voelbaar.

Kortom, er had meer ingezeten, maar door de onverwachte ontknoping en de ongebruikelijke entourage, mag 33 vrouwen toch als een originele en moderne bijdrage aan het genre tellen.