Morsige anti-Sherlock in aardige detective

De historische detective Arrowood van Mick Finlay is gebaseerd op een leuk en origineel idee. Zowel de setting, de hoofdpersonen als de recherchemethodes zijn namelijk tegenovergesteld aan die uit Sherlock Holmes. Het verhaal speelt zich af in hetzelfde laat 19de-eeuwse Londen, maar nu ontmoeten we de morsige privédetective William Arrowood, die zaken oplost in de mindere buurten van de stad. Daarbij voelt hij niets dan rivaliteit naar zijn beroemde collega toe, hoewel die laatste daar waarschijnlijk geen idee van heeft. Het verhaal brengt verrassende en grappige verwikkelingen in een fraai decor, maar heeft niet de diepgang die het had kunnen hebben.  

Arrowood is het thrillerdebuut van Mick Finlay, een Britse psycholoog die na jaren van praktijkervaring overstapte op een academische carrière. Nu heeft hij uit liefde voor de geschiedenis en voor thrillers bovendien een historische detective geschreven. Het boek is vertaald door Theo Horsten en deze zomer komt er in Groot-Brittannië een vervolg uit, The Murder Pit geheten.  

Net als in Sherlock Holmes wordt het verhaal in de eerste persoon verteld door de assistent van de grote privédetective. Hier is dat Norman Barnett, een eenvoudige maar sterke man van zekere leeftijd die zich wist te ontworstelen aan een duistere straatjeugd. Niettemin grijpen de kwaliteiten van Barnett als detective vaak terug op dit verleden. Arrowood is op zijn beurt een oudere, gezette man die juist is gedaald op de sociale ladder en egocentrisch, zeurderig en gierig uit de hoek kan komen. Op momenten blijkt hij echter ook slim, inventief en begaan met andere mensen.  

Hoewel beide heren zich normaal gesproken moeten behelpen met zaken rond ontrouwe echtelieden en wanbetalers krijgen ze op een dag bezoek van de mooie Caroline Cousture die hun vraagt haar vermiste broer te zoeken. Vervelende bijkomstigheid is dat deze Thierry voor Mr. Cream werkt, een genadeloze misdaadbons met wie de detectives al eerder een onverkwikkelijke aanvaring hadden. Tegen beter weten in nemen ze de zaak aan, waarna al snel een belangrijke getuige het leven laat. Dan komen ze er achter dat er heel wat meer aan de hand is dan een gewone verdwijning en dat ook de Fenians, strijders voor een vrij Ierland, bij de zaak betrokken lijken.  

Dat auteur Finlay van huis uit psycholoog is, gaat niet ongemerkt voorbij. Zo wordt het gedrag van de hoofdpersonen, allebei bommetjes emotionele dynamiet, breed uitgemeten en krijgen we een uitgebreide en soms zelfs ontroerende kijk in de zielenroerselen van Barnett. Ondertussen leunt Arrowood als detective sterk op zijn mensenkennis. Hij weet wat mensen beweegt en hij krijgt iedereen aan het praten, met of zonder gebruik van koddige trucjes.  

Toch overtuigt de karakterisering niet helemaal. De personages spreken gaandeweg steeds minder tot de verbeelding, want hun ontwikkeling door het verhaal heen is maar matig. Finlay wilde van zijn helden echte mensen van vlees bloed maken, maar valt daarbij te veel in herhaling. Arrowood blijft zich maar druk maken over zowel zichzelf als over Holmes en Barnett vervalt steeds weer in geweld en in oude fouten. Helaas lukt het uiteindelijk geen van beiden om over de eigen schaduw heen te springen, iets dat misschien minder gewone-mensen-achtig was geweest maar wel interessanter om te lezen.  

Daar staat tegenover dat de 19de-eeuwse Londense achterbuurten helemaal tot leven komen onder Finlays hand. Hij schetst een realistisch en gedetailleerd, maar toch ook luchtig beeld van de sloppen en de zich even wanhopig als mal gedragende mensen die er wonen. Jammer is echter dat deze wereld vooral fungeert als decor, aangezien de plotlijn maar zijdelings verband houdt met de sociale kwestie. Met wat aanpassingen was het verhaal ook in een andere entourage mogelijk geweest. Gelukkig zit het plot verder goed in elkaar en zijn er regelmatig verrassende wendingen.  

Daarmee kan worden gesteld dat debutant Finlay er niet toe is gekomen om breed uit te pakken met zijn Arrowood, maar dat het toch een aardige, met humor doorspekte detective is geworden, goed voor wat aangename leesuurtjes.