Magie en avontuur op een wereldtentoonstelling

Let op: onderstaande recensie bevat spoilers over het voorgaande deel De laatste magiër.

De duivelsdief van Lisa Maxwell is het tweede deel in haar originele, historische fantasyreeks ‘De laatste magiër’. De draad van het verhaal wordt opgepakt waar deze in het eerste deel, ook De laatste magiër geheten, was blijven liggen. Dat verhaal gaat echter een geheel nieuwe fase in nu hoofdpersonen Esta en Harte uit Manhattan zijn ontsnapt, namelijk eentje waarbij de rest van de wereld ook betrokken is. Geen herhaling van zetten dus en ook geen slap tussendeel. Maar Lisa Maxwell is dan ook een bijzonder intelligente auteur en ze barst uit haar voegen van de goede ideeën. Zozeer zelfs dat een teveel aan zijpaden, uitwijdingen en complicaties het belangrijkste probleem is met dit boek.    

Lisa Maxwell heeft Engels gestudeerd en gewerkt als wetenschapper, boekverkoper, redacteur en docent. Ze schreef ze al meer Young Adult fantasyboeken en mag zichzelf New York Times-bestsellerauteur noemen. Net als zijn voorganger is De duivelsdief vertaald door Maren Mostert.    

Wanneer Esta Filosik en Harte Darrigan in 1902 door de Barrière zijn gegaan met het magische boek de Ars Arcana, moeten ze vier over de VS verspreide edelstenen terugvinden die nodig zijn om de krachten van het boek te beteugelen. Helaas belanden ze al snel in 1904 zonder terug te kunnen naar 1902. Daarom reizen ze naar St.Louis, waar een vriend van Harte een van de edelstenen in bewaring moet hebben. Er blijkt echter een landelijk verbod op natuurlijke magie te zijn uitgevaardigd en dat wordt in St.Louis hardhandig nageleefd, ook omdat er net een wereldtentoonstelling gaande is. Er is wel een lokale verzetsbeweging waar Esta en Harte bij betrokken raken, maar in hoeverre ze deze rebellen kunnen vertrouwen is de vraag. Hoewel Harte, die op onverwachte wijze is beïnvloed door de Ars Arcana, ook zichzelf niet meer kan vertrouwen.    

Ondertussen gaan de verwikkelingen in het New York van 1902 gewoon door. Er is van alles gaande tussen de achtergebleven bendeleden van The Devil’s Own, De concurrerende bende van Paul Kelly, leden van de Orde en Jack Grew. Daarnaast meldt zich een wonderlijk nieuw personage aan het front en ontmoeten we de sympathieke kostuummaakster Cela die van Harte een magische ring in bewaring kreeg. Dat blijkt een zware belasting want er zijn gevaarlijke kapers op de kust voor deze ring.    

Zoals de samenvatting al doet vermoeden zit dit boek, meer nog dan zijn voorganger, vol met verhaallijnen, gezichtspunten en locaties en moet de lezer goed bij de les blijven. Lezers die De laatste magiër niet meer vers in het geheugen hebben zullen het bovendien lastig krijgen met de herinnering, want Lisa Maxwell helpt daar niet bij. Er staat echter veel tegenover. Hoeveel personages er ook zijn, ze komen allemaal tot leven vanuit een goed uitgewerkte achtergrond. Hun motieven en gevoelens zijn altijd duidelijk, ook wanneer deze volstrekt misplaatst zijn of hopeloos onverstandig. Ondertussen laten de beeldende beschrijvingen van locaties en gebeurtenissen weer weinig te wensen over, zijn er verrassende en goed doordachte verhaalwendingen en blijkt op de allerlaatste pagina alles toch weer anders in elkaar te steken dan gedacht.    

Daarmee zet Maxwell opnieuw een intrigerend en origineel verhaal neer, waarbinnen ze woeste en complexe magische verwikkelingen schijnbaar moeiteloos verweeft met historisch gezien verrassend verantwoorde en leuke locaties, de wereldtentoonstelling voorop. Jammer is alleen dat ze moeite heeft zichzelf te beteugelen en ook tal van (actie)scènes in het boek stopt die helemaal niet zo origineel zijn en weinig toevoegen. Alsof haar verhaal afgezaagde toestanden als rijdende treinen, liftkokers en brandende gebouwen nodig heeft of helden die echt allemaal door ziektes of verwondingen heen moeten bijten. Het tegendeel is eerder waar. Het zijn juist al die uitwijdingen en overdadige toestanden die het verhaal op momenten langdradig en onduidelijk maken. Meer focus op de belangrijkste verhaallijnen zou dat kunnen voorkomen.    

Dat neemt niet weg dat De duivelsdief een prima vervolg in deze serie is. Een serie die in tijden van Nederlandstalige fantasydroogte tot de oases in de woestijn behoort.