Rommelig en matig uitgewerkt avonturenverhaal

Tais Teng heeft als auteur al heel wat (jeugd)boeken en korte verhalen in het fantastische genre geschreven. Daarin laat hij zich doorgaans kennen als een man vol oorspronkelijke ideeën. Dit is ook zo in de in 2015 uitgebrachte young adult Een schip van bloed en barnsteen, historische fantasy en het eerste deel van een tweeluik. Helaas echter weet de auteur in dit boek enthousiasme en fantasie niet goed in de hand te houden, wat een rommelig en weinig overtuigend eindproduct geeft.

Het verhaal gaat over Jord en Nadia, twee jongeren die opgroeien in Hanzestad Deventer, begin 15de eeuw. De hoofdpersonen worden verliefd op elkaar, maar merken tot hun afschuw dat hun vaders (allebei welgestelde kooplieden) hun willen uithuwelijken aan andere kandidaten. Daar leggen ze zich niet bij neer. Gelukkig is Nadia een heks die hulp krijgt van de geestverschijningen van haar overgrootmoeders, de mythische Russische heks Baba Yaga en de Noordse zeegodin Ran. Zo komt ze in het bezit van een magische kraal waarmee ze een begraven Vikingschip dat geheel is gemaakt van barnsteen terug kan vinden. Als Jords vader vervolgens wordt geruïneerd door de bisschop, vertrekken ze samen met wat vrienden per schip naar Nadia’s geboortestad Novgorod om het Vikingschip te zoeken. Onderweg krijgen ze echter heel wat te stellen met kapers en ander gespuis.

De elementen waaruit Tais Teng het verhaal heeft opgebouwd zijn daarmee talrijk. Zo is er de geschiedenis van Deventer en de Hanze rondom het jaar 1400, welke wordt aangevuld met die van een beruchte bende kapers uit die tijd. Daarnaast is er een mix van Russische, Noordse en Christelijke mythologie afgekruid met een snufje Engelse elfenfolklore. De hekserij van Nadia krijgt een geheel eigen vorm en de helden stuitten regelmatig op nieuwe vijanden. Ten slotte doet de auteur een geduchte poging om een rauwe ‘Game of Thrones’ voor jongeren te schrijven, vol machtsmisbruik, onthoofdingen en een vrijzinnige seksuele mentaliteit.

De voordelen van dit alles is dat het verhaal origineel is, dat je er het een ander van opsteekt over de genoemde onderwerpen en dat het enthousiasme van de auteur zelf volop aanwezig is. Toch laat het belangrijkste nadeel zich gemakkelijk raden: door de overdaad een elementen wordt er in wezen niets goed uitgewerkt of mooi vorm gegeven. Van Middeleeuws Deventer of de Hanze als organisatie krijg je geen duidelijk beeld. Baba Yaga en Ran blijven vlakke, mythologische figuren en hebben vreemd genoeg nooit ruzie. De kapersbende lijkt uit een cartoon weggelopen. Ook de hoofdpersonen maken nauwelijks enige ontwikkeling door. Nadia is het hele boek door een ultrastoer en bloedmooi droommeisje en Jord haar ademloze bewonderaar. Zaken worden kortom wel geschetst, maar niet ingekleurd.

Ook de verhaallijn bezwijkt enigszins onder de overdaad aan ideeën. Zo bevinden we ons kort tegen het einde nog steeds in de stad Hamburg, om de waargebeurde ontknoping rondom de kapers historisch correct weer te kunnen geven. Met als gevolg dat het merendeel van de reis van Deventer naar Novgorod gewoonweg wordt overgeslagen en de verwikkelingen in Novgorod zelf aan het verhaal lijken geplakt. Ondertussen is er een vreemde discrepantie tussen het grove, eigenlijk op volwassenen gerichte geweld en het verder nogal jolige en in eenvoudige taal geschreven puberavontuur. Spannend wordt het vervolgens ook niet echt, want problemen worden vlug en gemakkelijk opgelost opdat de helden snel door kunnen naar een volgend avontuur. Een haast die trouwens ook in de redactie terug is te vinden: opvallend veel kleine woordjes als lidwoorden en aanwijzende voornaamwoorden zijn weggevallen uit de tekst.

Dit alles maakt het moeilijk voor de lezer zich in de personages in te leven en zich werkelijk te interesseren voor de dingen die zij meemaken. Tais Teng heeft teveel gewild met dit boek, wat erg jammer is. Deze ideeën hebben volop potentieel, maar komen nu niet goed uit de verf. Hopelijk weet de auteur bij een volgend boek de zaken beter te doseren.