Meer dan 5,9 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Aardig vrouwenboek, maar ongeloofwaardige thriller

Anne-Claire Verham 15 mei 2018 Hebban Recensent

Flashback is zeker geen doorsnee thriller. Voor auteur Mariëtte Middelbeek (1983) is dit haar eerste volwassenen misdaadroman, maar ze laat de gebaande paden al meteen links liggen en komt met een originele opzet. Het verhaal vertelt de levensgeschiedenis van vier verschillende vrouwen omringt door een thrillerraamwerk. Op zich een interessant idee, maar het krijgt helaas ongeloofwaardig vorm. Politieonderzoek naar de dader(s) van misdrijven verloopt nu eenmaal op een bepaalde manier en daar kun je als misdaadauteur niet te veel aan tornen. In dit boek heeft dat onderzoek en de bijbehorende jacht op de dader(s) echter zo weinig om het lijf, dat het niet meer realistisch is.  

Mariëtte Middelbeek heeft voor iemand van haar leeftijd al een flink oeuvre, dat bestaat uit zes feelgood boeken, zes bundels met waargebeurde verhalen uit de hulpverlenende sector en vijf jeugdthrillers. Die ervaring uit zich ook in Flashback, dat vlot is geschreven en goed verzorgd. De vier hoofdpersonen kloppen met zichzelf en er zijn geen fouten in de continuïteit.  

Het verhaal draait om Ilona, Sanne, Bregje en Anouk, vier vrouwen van begin dertig. Op de middelbare school waren ze vriendinnen, maar die vriendschap is verwaterd. Er was ook nog een vijfde vriendin, Céline, maar die is kort na het eindexamen spoorloos verdwenen. Nu worden in de duinen bij Bloemendaal echter resten van Céline gevonden. Het verleden dringt zich daardoor weer naar de voorgrond en Bregje besluit een klassenreünie te organiseren. Helaas doen zich vanaf dat moment nieuwe drama’s voor die de levens van de vier vriendinnen overhoop halen. Het is dan de vraag of dit iets met Célines verdwijning te maken heeft of dat het toeval is. Vreemd: in dit boek dat Flashback heet en wortelt in het verleden, komt geen enkele echte flashback voor.  

Succesvolle styliste Ilona, misdaadblogger Sanne, paardenmens Bregje en tandarts Anouk zijn gelijkwaardige hoofdpersonen, die ieder hun eigen boekdeel hebben. Daarbij gaat veel aandacht uit naar de levens die ze in het heden hebben, met een dringende focus op hun problemen met foute, lompe of ontrouwe mannen. Levendige portretten van moderne jonge vrouwen zijn het geworden, dat wel. Zozeer zelfs dat bijna iedere lezeres zich met minstens twee van deze vrouwen zal kunnen identificeren, hoewel het zeker geen eenvormige types zijn. Op zich is dat dus goed gedaan, behalve dat het steeds weer de thrillerelementen overschaduwt.  

Niet dat er geen spanning in de afzonderlijke levensverhalen zit. De dames komen allemaal, ieder op hun eigen manier, in nog redelijk wat benauwde situaties terecht en de vraag of ze toevallig tegelijkertijd in de problemen zijn geraakt, blijft open. De onderkenning van gevaar blijft echter onwaarschijnlijk gebrekkig. Bregje maakt zich op driekwart van het boek bijvoorbeeld vooral druk over haar privébesognes, terwijl ze alle reden heeft voor haar leven te vrezen. Ondertussen reageert ook de politie verrassend lauw op de dan ontstane situatie. Alleen op het laatst, in het gedeelte rondom Anouk, loopt het anders, maar dat is too little, too late.  

Uiteindelijk zitten er tegen die tijd wel vijfentwintig rechercheurs op de zaak, maar wat die uitvoeren blijft grotendeels een raadsel en levert kennelijk geen aanwijzingen op. Ook zelf doen de dames zich nauwelijks de moeite om de waarheid boven tafel te krijgen. In plaats daarvan nemen ze veel dingen maar aan en laten het daarbij.  

Uiteindelijk wreekt dat zich in het plot. De grote verrassing die daarin wordt gebracht, is namelijk iets dat de politie dan al had zullen weten, iets dat Bregje had zullen raden, iets dat mensen op de reünie hadden kunnen weten. Meer nee, niemand had ook maar enig vermoeden. Helaas zal datzelfde niet gelden voor een zekere groep lezers. Die zullen de ontknoping wél op voorhand raden, want dat is te doen.  

Jammer. Originaliteit wil je graag kunnen belonen, maar bij een misdaadverhaal wil je wel het idee hebben dat het echt zo gebeurd had kunnen zijn. Dat lukt met Flashback niet, ondanks de levensechte personages.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Anne-Claire Verham

Gesponsord

Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.

Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.