Vertrouwd én nieuw in heftig afscheidsdeel
Nog één keer alles uit de kast halen, zo luidde de opdracht aan zowel auteur Rachel Caine (1962-2020) als haar heldin Gwen Proctor. In Heartbreak Bay, het vijfde en laatste deel van de thrillerreeks ‘Stillhouse Lake’, volbrengen beiden hun missie zoals we van hen gewend zijn: vol energie en overtuiging. Dat leidt tot de bijzonder spannende finale waar fans van de serie op mochten hopen. Dat auteur Caine tijdens het schrijven bezig was haar strijd tegen kanker te verliezen, is niet te merken. Spanning en emoties lopen minstens zo hoog op als in de voorgaande delen. Behalve dat er na alle knalvuurwerk een welgemeende boodschap als sierlijke vuurpijl openbarst aan de verhaalhemel, zoals niet eerder gebeurde.
De Amerikaanse auteur en voormalig musicus Roxanne Longstreet Conrad, alias Rachel Caine, heeft een indrukwekkende lijst aan publicaties van zowel romans als korte verhalen op haar naam staan, grotendeels binnen de speculatieve genres. Opmerkelijk omdat ze pas in 2010 fulltime auteur werd en voor die tijd jarenlang schreef naast een drukke managementfunctie. In november 2020, kort na afronding van dit manuscript, kwam ze te overlijden.
‘Stillhouse Lake’ blijft daarmee haar enige thrillerserie, maar is internationaal haar meest succesvolle reeks. Het eerste deel kwam uit in 2017 en viel op door het actuele thema rond internettrollen en een dicht op de huid zittende ik-vorm voor alle personages. Heldin Gwen wordt ernstig beproefd door haar verleden als voormalig echtgenote van een seriemoordenaar, maar blijft vechten voor de veiligheid van haar gezin. Het bleek een recept dat goed was voor vijf emotioneel geladen en spannende verhalen. Tot dusver is het ook Caines enige in het Nederlands vertaalde serie. Verantwoordelijk daarvoor is vaste vertaler Peter de Rijk, die na de eerste vier ook dit laatste deel met verve voor zijn rekening nam.
Heartbreak Bay kun je in principe als zelfstandig boek lezen, maar waarschijnlijk is beginnen bij het eerste deel de betere keus. Het verhaal begint met een aangrijpende zaak rond een verdronken babytweeling die terechtkomt bij rechercheur Kezia Claremont. Omdat het niet goed gaat met haar partner rechercheur Prester, vraagt zij Gwen om haar als privédetective te helpen. Gwen gaat daar op in, maar komt vervolgens zelf in de problemen. In haar nieuwe woonplaats is haar verleden als vrouw van een seriemoordenaar ontdekt en duiken de trollen weer boven op het hele gezin, inclusief eentje die serieus gevaarlijk is. Daardoor raken alle gezinsleden opnieuw in riskante situaties verzeild. Ondertussen ontdekt Kezia dat ze te maken heeft met een seriemoordenaar, waardoor ze de jurisdictie kwijtraakt. Voor beide dames is het dan echter te laat om de zaak los te laten, mede omdat Gwen persoonlijk de aandacht van de dader heeft getrokken.
Binnen deze verhaalopzet is Kezia voor het eerst een belangrijke hoofdpersoon naast Gwen. Dat blijkt een goede keus. De plotlijn is dankzij haar inbreng beduidend geloofwaardiger dan hij zonder politierechercheur-met-zaak was geweest. Zelfs het feit dat Gwen en haar gezin opnieuw door haatdragende trollen worden aangevallen, blijkt een goed passend puzzelstukje binnen het grote geheel. Dat is knap, aangezien dat nauwelijks nog mogelijk leek. Belangrijker is dat Kezia een interessant personage is, ook omdat ze als zwarte vrouwelijke rechercheur in het Amerikaanse zuiden zo haar eigen manieren heeft om met racisme en seksisme om te gaan.
Een gevolg van de andere opzet is ook dat dit verhaal, in tegenstelling tot de vorige vier, meer draait om het idee van ‘twee vrouwen samen versus seriemoordenaar’ dan ‘gezin versus aanvallers’. Powervrouwen zijn het wel natuurlijk, de twee vriendinnen, maar toch lijken ze een onmogelijke missie begonnen. Eentje die wel moet eindigen met een zeldzaam spannende, zij het ook gruwelijke ontknoping. En inderdaad, de beproevingen zijn weer talrijk, maar de verrassende wendingen ook.
Daarmee is Heartbreak Bay een gunstige mengeling van zowel bekende als nieuwe elementen geworden, waarmee zowel Gwen Proctor als haar auteur Rachel Caine in stijl afscheid nemen. Ze zullen beiden gemist worden. Heartbreak indeed.
Reageer op deze recensie