Donkere thriller en ontroerend kerstverhaal ineen

Nathalie Pagie (1974) heeft recent furore gemaakt met drie zomerthrillers die vermoedelijk naar heel wat vakantiebestemmingen zijn meegereisd. Nu volgt IJsengel, een winterthriller die zich in Zweden afspeelt en meer geschikt is om tijdens lange donkere avonden bij de haard te lezen. Het verhaal draait om de thuis- en gezinsituaties van de personages of de afwezigheid daarvan en is daarmee een echt thuisleesboek. Een kerstverhaal ook met ontroerende afloop, maar niet zonder de donkere randjes die Scandinavische thrillers eigen is.  

Wacht even, een Nederlandse auteur die een Scandinavische thriller schrijft? Oei, dat riekt naar gemakzuchtige na-aperij van een succesvol concept. Was het inderdaad een commerciële keuze? Om die aantijging te ontlopen zijn er twee dingen nodig: het verhaal kan ergens anders niet plaatsvinden en de schrijfster dient goed bekend te zijn met de locaties in haar boek. Gelukkig blijken beiden het geval. Hoofdlocatie Göteborg, enkele eilandjes voor de kust van deze stad en het Zweedse winterweer zijn van onmiskenbaar belang. De auteur schetst het ook allemaal geloofwaardig en beeldend, ze heeft haar research duidelijk gedaan en ze wekt zelfs de indruk graag in Göteborg te komen.  

In 2013 debuteerde tekstschrijver en communicatieadviseur Nathalie Pagie met de thriller De Toneelclub. Haar tweede boek, De campus (inmiddels omgedoopt tot Wintermoord), speelt zich ook af in een koude winter, maar dan die van Canada. Hierna schreef ze drie zomerse thrillers rond het journalistenduo Tara Linders en Diego Martinez. IJsengel is daarmee haar zesde boek in evenzoveel jaren tijd.  

IJsengel is een op zichzelf staande thriller waarin we de gebeurtenissen zien door de ogen van meerdere personages, maar geen speurder. Daardoor is het meer een misdaadverhaal dan een detective. Het begint met Rasmus Janson, een jonge zwerver uit Göteborg die klem zit in een vicieuze cirkel van kansloosheid. Dan besluit hij samen met twee partners in crime om de puisant rijke mediamagnaat Berndt Müller te ontvoeren, iets waar ze alle drie zo hun eigen reden voor hebben. De ontvoering slaagt en ze brengen Müller naar een verlaten hotel op een verlaten eiland. Als deze daar alleen achterblijft, wacht hem een verrassing; er blijkt ook een achtjarig meisje, Svenja, in het hotel aanwezig. Helaas zit ook zij klem en kan ze Berndt niet zomaar helpen ontsnappen. Als de winter ondertussen genadeloos toeslaat en het voor de ontvoerders niet loopt als gepland, wordt overleven voor alle betrokkenen een hachelijke zaak.  

Door het verhaal heen krijgen we een beeld van de zeer uiteenlopende leefomstandigheden van vooral Rasmus, Svenja en het gezin van Berndt Müller, dat we soms ook bekijken door de ogen van zijn twee dochters. Daarmee staan mensen bovenaan de ladder tegenover een aantal outcasts, maar dat krijgt vorm met begrip voor beide kanten. De auteur laat mooi zien hoe haar personages denken en hoe daar hun motieven uit voortkomen, of die nu verstandig en gerechtvaardigd zijn of niet. Wat ze ook op hun kerfstok mogen hebben, primair zijn het mensen vol emoties, dromen, gedachten en belangen. Dat maakt het boek levensecht en sympathiek en laat veel ruimte aan de lezer om zijn of haar eigen conclusies te trekken. Al zal de kleine Svenja niemand onberoerd laten.  

Toch pakt het grote aantal gezichtspunten niet altijd goed uit. Soms gaan de wisselingen zo snel dat het onduidelijk wordt in wiens hoofd we zitten. Ook dient de lezer op momenten mee te gaan in de belevingswereld van matig geïntroduceerde bijfiguren, wat doorgaans weinig toegevoegde waarde heeft. Het ook af gaat van de ruimte voor de belangrijkste personages, over wie je best meer had willen lezen.  

Verder steekt de thriller echter goed in elkaar en verloopt het verhaal logisch. Wendingen komen op het juiste moment en Nathalie Pagie houdt geen informatie op hinderlijke wijze achter. IJsengel heeft een prima spanningsopbouw voor een boek dat eigenlijk meer draait om het menselijke element. De ontknoping, licht en donker tegelijkertijd, past bij een misdaadverhaal. Kortom, een goed en aangrijpend genreboek.