Meeslepende thriller rond mediahetze

Kwaad licht is de Nederlandse titel van het derde boek van thrillerauteur Mikaela Bley (1979) en dat is een rake titel. Want in een kwaad licht komt ze inderdaad te staan, de fictieve Zweedse minister van justitie Louise Bohman. Als haar persvoorlichter dood wordt aangetroffen, wordt er niets dan drek over haar uitgestort. En via haar maakt de lezer deze mediahetze volop mee om met dichtgeknepen keel achter te blijven. Wordt Louise er terecht van verdacht iets met de zaak van doen te hebben of niet? Dat is uiteraard de vraag die door het verhaal heen speelt en wederom is het de even springerige als getormenteerde misdaadjournaliste Ellen Tamm van TV4 die de zaak onderzoekt. Of het ooit terecht kan zijn dat iemand zo belaagd wordt is echter een heel andere kwestie.  

Mikaela Bley is een Zweedse auteur wiens thrillers primair psychologisch van aard zijn. Haar serie over Ellen Tamm heeft als eerdere delen Dochter vermist en Donker water. De vertaling van Kwaad licht komt voor rekening van Tineke Jorissen-Wedzinga en Sophie Kuiper, die nergens laten merken met hun tweeën te zijn. Dat Ellen als misdaadverslaggever werkt bij de televisiezender TV4, heeft te maken met het feit dat Bley daar zelf ook voor heeft gewerkt, zij het niet als reporter.  

Net als in de vorige delen lopen er in Kwaad licht twee verhaallijnen synchroon. Eentje betreffende de zaak die rondom de minister speelt en eentje die over Ellens privéleven gaat. Tussen beide lijnen lopen een aantal parallellen; overeenkomsten die ervoor zorgen dat de heldin extra gemotiveerd achter de waarheid aangaat.  

De toestanden beginnen wanneer Anders Heed, persvoorlichter van de minister van justitie, dood wordt gevonden. Het is niet meteen duidelijk of het zelfmoord of moord was, maar de media opent evengoed de jacht op de plompe minister Bohman. Deze wordt hoe dan ook (mede)verantwoordelijk gehouden voor het ontijdige overlijden van Heed en afgeschilderd als ultieme feeks. Dat is tegen het zere been van Ellen, die besluit voor TV4 een portret van Bohman te maken waarin een heel ander beeld wordt gegeven. Dat blijkt echter niet mee te vallen als ook de politie achter de minister aangaat en deze zich bovendien niet kan herinneren wat er is gebeurd.  

Hiernaast wordt ook het persoonlijke verhaal van Ellen, zoals dat in de vorige delen vorm heeft gekregen, vervolgd. De gebeurtenissen uit vooral Donker water hebben ertoe geleid dat Ellen nu wordt gestalkt door een serieus gestoorde vent. Ondertussen gaat het haar ook om andere reden niet zo goed en moet ze vechten om het hoofd boven water te houden. Gelukkig kan ze zich begraven in haar werk en komt er ook steun uit onverwachte hoek.  

De stalker is misschien niet zo origineel, maar afdoende dreigend om de lezer al vroeg in het boek de klamme rillingen te bezorgen. Ook wanneer die de vorige delen niet heeft gelezen en de voorgeschiedenis niet kent. Daarmee weet Bley zich aardig te ontworstelen aan de kritiek op haar vorige boeken dat deze niet spannend waren. In Kwaad licht zit de vaart er goed in, is de situatie rond Ellen eng en die rond Louise verbijsterend en geheimzinnig genoeg om de aandacht vast te houden. Soms dikt Bley de zaken wat overdadig aan, maar toch blijft het verhaal boeien en is er redelijk wat actie voor een psychologische thriller. Om dit boek eerder te lezen dan de andere delen is echter onverstandig vanwege spoilers.

Uiteindelijk is Kwaad licht een meeslepende thriller met een tamelijk origineel, op deugdelijke research gebaseerd hoofdverhaal en een lange tijd goed verstopt gebleven onthulling aan het eind. Waarom het boek op de kaft wordt aangekondigd als literaire thriller wordt echter niet duidelijk. Dat zou immers betekenen dat Mikaela Bley op stilistisch gebied iets extra’s heeft te bieden in vergelijking met andere thrillerauteurs, maar dat is niet het geval. Bevlogen is het boek echter wel en hoe dan ook de moeite waard.