Sterke psychologische thriller rond tienermeisjes

Drie dochters heeft thrillerauteur Michael Robotham (1960) grootgebracht en bij een beetje schrijver moet zoiets wel leiden tot inspiratie. Zijn meest recente boek, Meisje zonder verleden, draait dan ook om tienermeisjes. Het is tevens het begin van een nieuwe serie die wordt gedragen door de Britse forensisch psycholoog Cyrus Haven en de getroebleerde en rebelse tiener Evie Cormac. Evie heeft een duistere jeugd gehad, maar bezit ook het unieke talent om te zien of mensen liegen of niet. Daarmee lijkt ze uiteraard niet op de dochters van Robotham, maar toch komt ze in heel haar doen en laten tot leven als jonge vrouw. En daarmee is ze als vast personage in een thrillerserie een interessante nieuwe aanwinst.  

Voor de Australische journalist en auteur Michael Robotham is Meisje zonder verleden, vertaald door Daniëlle Hensen, alweer zijn veertiende thriller. Hij maakte vooral naam met negen seriedelen rondom de Britse psycholoog Joseph O’Loughlin en politie-inspecteur Vincent Ruiz. Dat hij opnieuw een psycholoog als hoofdpersoon kiest, wil niet zeggen dat Robotham ooit zelf in de psychologie zat. En dat ook deze serie is gesitueerd in Groot-Brittannië, wil niet zeggen dat hij zijn droomhuis bij het strand van Sydney heeft verlaten.  

Cyrus Haven, door wiens ogen we meestal meekijken, is forensisch psycholoog in dienst van de politie van Nottingham. Hij is gepromoveerd op het onderwerp ‘waarheidstovenaars’, oftewel mensen die altijd kunnen zien of iemand liegt. Zijn conclusie was dat dergelijke mensen niet werkelijk bestaan. Dan wordt hij echter in contact gebracht met Evie Cormac, een meisje dat zes jaar eerder in ernstig verwaarloosde toestand uit een verdacht huis is gehaald. Tegenwoordig zit ze in een gesloten jeugdinrichting en lijkt ze wel degelijk een waarheidstovenaar te zijn. Zelf zwijgt Evie in alle talen over haar ware identiteit. Wel beweert ze 18 te zijn geworden en wenst ze daarom de inrichting te verlaten. Cyrus gelooft haar niet helemaal, maar besluit toch zich over haar te ontfermen.  

Ondertussen raakt hij beroepsmatig betrokken bij een moordzaak. Slachtoffer is de 15-jarige Jodie Sheehan, een talentvolle kunstschaatsster. Er wordt een dader gearresteerd, maar er blijven losse eindjes onopgelost. Als Evie dan half om half betrokken raakt bij het onderzoek neemt dit alsnog ongedachte afslagen. Maar Evie wordt meegesleept door de gebeurtenissen en raakt dan zelf ook in gevaar.  

Hoewel het verhaal wordt verteld door een forensisch psycholoog en een waarheidstovenaar, is intuïtie niet hetgeen het moordonderzoek op leunt. Cyrus heeft van goed observeren een ware kunst gemaakt en het is verrassend om te zien hoe hij zo tot praktische conclusies komt. 

'Wat zegt je buikgevoel?'
'Vreemd genoeg heeft mijn dikke darm sinds vanochtend niks meer gezegd.'

Het is meer een belofte dan een geintje.  

Niettemin weet de auteur de frictie tussen werkelijkheid en wat mensen zich in het hoofd halen fraai uit te spelen. Cyrus is goed in wat hij doet, maar slaat soms de plank ook mis. Evie weet wie er liegt, maar heeft zelf weinig op met de waarheid. En alle personages hebben last van misplaatste aannames, vooroordelen en de neiging om te zien wat ze willen zien. De menselijke manier waarop Robotham dat allemaal weet neer te zetten is zijn grootste kracht.  

Punt is wel dat sommige ontwikkelingen binnen het verhaal te rap verlopen. Zo voelt Evie, die toch lang opgesloten zat, zich wel erg snel verveeld in de buitenwereld en is het geduld dat Cyrus met haar heeft nogal magertjes. Dergelijke haast geeft zeker vaart, actie en emotie aan het verhaal, maar is niet altijd gunstig voor de geloofwaardigheid. Gelukkig stoort het maar weinig en blijft sympathie voor de hoofdpersonen overheersen.  

Uiteindelijk ontwikkelt het moordplot zich vaardig en is er een prima ontknoping. Er worden een paar tipjes van de sluier opgelicht rondom Evie's verleden, maar het meeste blijft bedekt tot volgende delen. Die kunnen nog flink spannend worden, want het meisje zonder verleden lijkt gemene vijanden te hebben. Maar onderschat nooit een tienermeisje.