Afwisselend spannende en trage romantic suspense

Binnen het genre dat bekend staat als 'romantic suspense' kan een auteur het beste van twee werelden samenbrengen: én een spannende thriller én een romantisch verhaal. Beide genres zijn echter niet zo gemakkelijk te vermengen. De romantische draad kan de voortgang van de thrillerplot en de spanning in de weg zitten. De Amerikaanse auteur Karen Rose (1965) heeft inmiddels veel ervaring met het genre, maar komt er in Vijf voor twaalf ook niet helemaal uit. Feelgood gebeurtenissen leiden regelmatig tot trage hoofdstukjes.

Rose debuteerde zo’n twintig jaar geleden en is sindsdien bewonderenswaardig productief gebleken. Ze schreef meer dan dertig thrillers, bijna allemaal lijvig van stuk. Behalve de meest recente titels zijn al haar boeken naar het Nederlands vertaald. De vertaler van Vijf voor twaalf was Hans Verbeek, die meer van haar werk onder handen heeft genomen.

De auteur concentreert series meestal rondom steden in plaats van speurders. Dit boek speelt zich af in New Orleans en is haar eerste in deze stad. Positief is dat Rose haar locatie er niet als decorstuk bij laat hangen, maar een verhaal aflevert dat echt alleen in New Orleans kan plaatsvinden. Lokale kenmerken als de bayou, jazzfestivals, corrupte overheidsdienaren en de orkaan Katrina zijn van significant belang binnen de plotlijn.

Hoofdpersonen zijn privédetective Molly Sutton en chef-kok Gabriel Hebert. Gabe heeft recentelijk zijn vader Rocky verloren, een gepensioneerde rechercheur. De officiële doodsoorzaak luidt zelfmoord, maar tegenwerking door de lokale politie doet hem denken dat het moord was. Om de waarheid te achterhalen, huurt hij het detectivebureau in waarvoor Molly werkt. Helaas blijkt al snel dat de daders dat niet waarderen en raken steeds meer mensen in levensgevaar, Gabe zelf nog het meest.

Ondertussen weet de Texaanse student Xavier Morrow in Houston maar net te ontsnappen aan een aanslag op zijn leven. Als vijfjarig jongetje was hij tijdens Katrina getuige van een moord en dat verleden haalt hem nu in. Een kwestie waar Rocky Hebert nauw mee verbonden was. Xavier vlucht met een groepje getrouwen naar New Orleans omdat Gabe en de privédetectives zijn enige hoop op redding zijn. Maar helaas loopt hij daar natuurlijk wel extra in de gaten. Molly en haar collega’s moeten vervolgens alle zeilen bijzetten om én de zaak op te lossen én iedereen veilig te houden.

Interessant aan Vijf voor twaalf is dat ook de belangrijkste dader aan het woord komt. Een man die we alleen kennen via zijn voornaam, Lamont. Hij is duidelijk een hoge ome in New Orleans, maar welke functie hij precies heeft, krijg je niet te horen. Aldus krijg je wel een beeld van wat hem beweegt, maar blijft hij toch een mysterie en als antagonist beslist dreigend aanwezig. Jammer is wel dat Lamont maar weinig karakterontwikkeling heeft, waardoor er gaandeweg veel herhaling sluipt in zijn vertellersstandpunt.

De romantische verwikkelingen in het boek draaien uiteraard om Molly en Gabe. Helaas stellen die verhaaltechnisch gezien maar weinig voor. Er zijn bijna geen obstakels of misverstanden, geen momenten van onderlinge verwijdering en geen serieuze concurrenten. Wat overblijft is de beschrijving van een beginnende liefde als een excuus voor enkele erotische scenes. Het is een charmant stel, maar in de manier waarop ze elkaar maar blijven complementeren, steunen en moed inpraten sluipt eveneens veel herhaling.

Iets vergelijkbaarst geldt voor Xavier en een keur aan bijfiguren. Uitermate lieve, sterke en capabele mensen zijn het, maar de auteur weet haar neiging dat te blijven benadrukken niet aan banden te leggen. Verder leidt de onderlinge sociale interactie tussen al die personages tot lang uitgesponnen scenes vol informatie-uitwisseling en gezellige momenten, maar weinig tot geen actie en spanning.

Het gevolg van deze opzet is dat het boek geplaagd wordt door een onevenwichtige afwisseling tussen spannende en trage stukken. Dankzij de behoorlijke thrillerplot, de fraaie locatie en de sympathieke gloed die over het verhaal ligt, is Vijf voor twaalf niettemin de moeite waard voor lezers die enige vertraging niet zo’n probleem vinden.