Bedeesd begin van bovennatuurlijke thrillerserie

Met Wat hij mij zij slaat de ervaren Belgische thrillerschrijfster Anja Feliers (1971) de weg van de paranormale thriller in. Dat doet ze aan de hand van nieuw seriepersonage Caro Westerhof, die zich gaandeweg als medium zal ontwikkelen en zo de politie bijstaan. Dat lijkt een opvallende stap voor een auteur die bekend staat om haar alledaagse realisme, maar in de praktijk zal het voor fans van de schrijfster meevallen. Juist ook het bovennatuurlijke probeert Feliers zo levensecht mogelijk neer te zetten. Dat heeft echter als keerzijde dat ze erg bedeesd en gewoontjes met de materie omgaat.

Feliers begon als auteur met het schrijven van jeugdboeken, maar stapte in 2010 over op thrillers voor volwassenen. Als zodanig werd ze bekend met een reeks rond de psychologe Kathleen Verlinden. Deze is afkomstig uit het stadje Bilzen in Belgisch Limburg, waar de schrijfster zelf ook vandaan komt. En ja, ook Caro Westerhof woont en werkt in Bilzen. De bijbehorende couleur locale die Feliers zo graag in haar boeken mag verwerken, blijft dus hetzelfde.

In dit eerste deel eindigt een gezellig dagje Leuven voor Caro, haar man Cas en hun twee dochters in een gruwelijke nachtmerrie als de 8-jarige Loïs wordt ontvoerd en Cas als gevolg daarvan verongelukt. De Leuvense politie gaat naarstig maar tevergeefs op zoek naar Loïs. Het is namelijk niet duidelijk waarom Loïs is ontvoerd en daarmee valt ook moeilijk te achterhalen door wie. Maar Caro krijgt hulp uit onverwachte hoek als Cas haar vanuit gene zijde aanwijzingen stuurt. Ze gaat dan zelf op onderzoek uit, aangezien ze niet iedereen haar geheim durft of wil toevertrouwen. Dat ze gaandeweg meer steun krijgt van de lokale rechercheur Frederic De Jong blijkt echter welkom.

Feliers verloor op elfjarige leeftijd haar moeder en de keuze om een serie over een medium te beginnen lijkt hieraan gerelateerd. Het is namelijk de interesse voor paranormaal contact met overledenen waar dit boek op gestoeld is, en niet de behoefte een enge thriller met horrorelementen te schrijven. De contacten tussen Caro en Cas krijgen in dit kader consciëntieus maar summier vorm. Een eerste aftasten van Caro is het. Op zich begrijpelijk, maar de bovennatuurlijke gebeurtenissen worden nu wel erg voorzichtig gebracht en wat er gebeurd komt regelrecht uit het basishandboek voor mediums.

Ondertussen is er overdadig veel aandacht voor bijzaken. Zo krijgen we volop te horen wat Caro allemaal op haar bord krijgt als slachtoffer van zo’n groot drama, tot het bellen van mensen, het krijgen van slachtofferhulp en het regelen van begrafenissen aan toe. In haar poging de zaken levensecht en herkenbaar te houden, schiet de auteur hier toch te ver door in de richting van een roman over verlies en dan een weinig originele bovendien.

Afgezien daarvan heeft Feliers maar een beperkt palet beschikbaar om emoties mee te omschrijven, zodat er hinderlijk vaak tranen in ogen opwellen of zuur in kelen opstijgt. Caro is, mede hierdoor, een vriendelijk maar weinig opvallend personage dat nooit eens uit de bocht vliegt of haar beheersing verliest.

Uiteraard is er ook nog het thrillerplot dat wordt voortgestuwd door de zoektocht naar dochter Loïs en vooral draait om het achterhalen van het antwoord op de waaromvraag. En het moet gezegd, dit plot ontrolt zich netjes en blijkt op onverwachte wijze verbonden met Caro’s privéperikelen. Helaas blijkt de ontknoping dan weer minder spannend dan mogelijk was geweest, omdat confrontaties met de daders daarvoor te kort en te schaars zijn.

In veel opzichten is Wat hij me zei een sympathiek boek. Er hangt een warme sfeer rondom Caro en het lokale karakter brengt het verhaal dicht bij de mensen. Een spannende thriller wordt het daar echter niet van. De serie is echter nog lang niet verloren. Als de versnelling rond Caro een paar tandjes omhoog zou gaan, kunnen er nog interessante mysteries volgen. Want het idee van een thrillerreeks rond een medium is op zichzelf origineel genoeg.