Heftige mix van oude en nieuwe beproevingen

Let op: onderstaande recensie bevat spoilers van de vorige delen uit dezelfde serie, Stillhouse Lake en Killman Creek. 

Gwen Proctor, heldin uit de ‘Stillhouse Lake’-serie van Rachel Caine, is verlost van haar moorddadige ex-echtgenoot, maar nog niet van al haar vijanden. Ook in dit derde deel, Wolfhunter River, krijgt haar gezin weer de nodige wrokkige tegenstanders achter zich aan. Langzaam maar zeker vermengen die problemen zich echter ook met de wetteloze toestanden die plaatsvinden in het onooglijke plaatsje Wolfhunter River, en dat blijkt een explosieve mix van gebeurtenissen te zijn. 

De Amerikaanse Caine heeft al een breed oeuvre op haar naam staan, ze schrijft in meerdere genres en onder verschillende namen. De thrillerserie ‘Stillhouse Lake’ is niettemin haar grootste succes en ook haar eerste in het Nederlands vertaalde werk. Voor de vertaling van Wolfhunter River tekende opnieuw vaste vertaler Peter de Rijk, terwijl ook het vierde deel, Bitter Falls, alweer in voorbereiding is. 

Gwen heeft haar ex-man, seriemoordenaar Melvin Royal, gedood en het haar vijandige hackerscollectief Absolom is opgerold. Toch wordt haar gezin nog steeds belaagd en daarom besluit ze haar verhaal te doen in een tv-programma. Dat pakt verkeerd uit en blijkt vooral olie op het vuur van een groep nabestaanden van Melvins slachtoffers. Zij richten hun pijlen opnieuw op Gwens vermeende medeplichtigheid. Dat zet ook Sam Cade voor het blok, want hij wordt nu hardhandig geconfronteerd met zijn eigen verleden als Gwens aanvaller, en zal de details daarvan niet lang meer voor zich kunnen houden. 

Ondertussen wordt Gwen steeds vaker gebeld door vrouwen die ook in de verdrukkingen zijn geraakt en haar om advies vragen. Binnen dit kader zoekt een vrouw uit het verlopen stadje Wolfhunter River, Tennessee contact met haar en vertelt een warrig verhaal over ongure toestanden. Later blijkt de vrouw te zijn neergeschoten en haar 15-jarige dochter opgepakt als verdachte. Gwen reist samen met Sam en de kinderen af naar Wolfhunter River. Met als gevolg dat ze allemaal verstrikt raken in de brute verwikkelingen daar, terwijl de spoken uit Sams verleden zich ook opdringen. 

Binnen de ‘Stillhouse Lake’ serie kan Wolfhunter River worden gezien als een tussendeel. De eerste twee delen vormen samen het verhaal over wat Gwen persoonlijk meemaakt nadat haar man als seriemoordenaar is veroordeeld. In de toekomst zal ze echter meer als detective gaan optreden. In dit boek beweegt ze zich van de ene naar de andere toestand en beweegt het verhaal met haar mee. Zo begint het boek met de bekende problemen in huize Proctor, maar nemen de gebeurtenissen in Wolfhunter River het verhaal steeds meer over. 

Dat is op zich goed gedaan door Caine, want op deze manier kan Gwen geloofwaardig naar een nieuwe rol toe groeien. Er is echter ook een nadeel, want het eerste deel van het boek is daardoor veel herhaling. We zijn de honderd pagina’s al ruim voorbij wanneer het nieuwe verhaal pas echt op gang komt. Gelukkig schakelt Caine daarna wel rap door van de tweede naar de vijfde versnelling, en geraakt de lezer toch weer op de van haar bekende spanningssnelweg. 

Daarbij blijkt opnieuw dat ze er de auteur niet naar is om krampachtig vast te houden aan een bepaalde opzet. Hadden Sam, Lanny en Connor in Killman Creek al een grotere rol dan in het eerste deel, hier treden Lanny en Sam nog meer op de voorgrond. In het geval van Sam komt dat natuurlijk ook omdat zijn verleden centraal staat, zozeer zelfs dat hij zich ontwikkelt tot een tweede hoofdpersoon. Op zich welkom, omdat dit een interessante afwisseling van gezichtspunten biedt. 

Af en toe geeft Wolfhunter River het gevoel dat de belangrijkste personages wel erg veel te verduren krijgen, maar op zich zijn alle gebeurtenissen afdoende gemotiveerd en onderbouwd. Als overgangsverhaal is dit boek dan ook prima te lezen. Het laat goed zien waar het met deze serie naar toe kan gaan en maakt nieuwsgierig naar de rol die Gwen daar precies in zal vertolken.