Veel boodschap maar weinig toegevoegde waarde

Let op: Deze recensie bevat spoilers over Riders, het eerste deel van de serie.  

Het boek Riders van Veronica Rossi was het veelbelovende begin van een serie over de vier ruiters van de Apocalyps. In dat eerste deel stond Gideon, de ruiter Oorlog centraal en de lezer kon zich gemakkelijk voorstellen dat volgende delen over de andere ruiters zouden gaan. Jammer genoeg had de auteur andere plannen. Zoeker is bedoeld als afsluitend deel van een duologie. Bovendien staat het niet in het teken van de ruiters, maar van hun begeleidster, de ‘zoeker’ Daryn, en een spiritueel religieuze boodschap die zij bij herhaling uitdraagt.  

Veronica Rossi (1973) is een Amerikaanse Young Adult-schrijfster met Zuid-Amerikaanse wortels. Voordat Riders op de markt kwam, schreef ze al de ‘Wereld zonder hemel’-trilogie, die ook in het Nederlands werd vertaald. Zoeker werd, net als zijn voorganger, vertaald door Merel Leene.  

Riders eindigde ermee dat Bas, de ruiter Honger, samen met de demon Samrael in de alternatieve wereld terechtkwam die Daryn met een speciale bol kan openen. Zoeker begint acht maanden later met het besluit van Daryn om Bas terug te gaan halen. Dat heeft ze niet eerder gedaan omdat haar visioenen, die in het vorige deel al waren gestopt, niet terugkeerden. Daar schaamt ze zich zo erg voor dat ze in haar eentje op zoek gaat naar Bas. Natuurlijk krijgt ze uiteindelijk toch hulp van de ruiters, maar ook van Gideons voormalige ondervraagster Nathalie Cordero en haar speciale team van agenten. De alternatieve wereld blijkt echter een onherbergzame plek, waar de helden als snel in gevaar komen. En dan is de demon Samrael er ook nog. Maar Samrael lijkt niet meer dezelfde te zijn die hij was. Of toch wel?  

Het verhaal wordt verteld vanuit de gezichtspunten van Daryn en opnieuw Gideon, wat aanvankelijk geen probleem lijkt. Er is meteen veel actie en spanning en we ontmoeten een paar interessante nieuwe personages. Later neemt het boek echter een heel andere afslag dan Riders. Dat begint met dik aangezette romantische scènes rondom Daryn en Gideon, waarbij je de violen bijna hoort aanzwellen. Vervolgens focust het verhaal steeds meer op Daryn. De nieuwe personages verdwijnen via de achterdeur weer uit het verhaal, scènes rondom Gideon worden steeds korter en de overige ruiters worden helemaal gereduceerd tot decor.  

Helaas blijkt Daryn een ongeloofwaardig karkater. Ze is één brok emotie en handelt vrijwel uitsluitend op basis van gevoel en intuïtie. Steeds weer vertoont ze gedrag dat in de ogen van veel lezers als kinderlijk naïef zal overkomen, maar dat volgens haarzelf voortkomt uit goed vertrouwen. Alsof ze niet anderhalf jaar lang over de wereld heeft gezworven als zoeker en toen meer heeft gezien en meegemaakt dan de meeste mensen in een heel leven. Maar nee, Daryn vertoont nauwelijks enige reflectie op al die levenservaring. En dat heeft veel te maken met de eerdergenoemde Christelijk georiënteerde boodschap die draait om hoop, geloof, vertrouwen en vergeving. Een overtuiging die Daryn nogal dwingend blijft opdringen aan de ruiters en daarmee ook aan de lezer.  

Daarbij forceert de auteur zich steeds weer om de gang van zaken een haar welgevallige kant op te sturen. Zo komt bijvoorbeeld een bepaald type monsters steeds weer opdagen als dat Rossi uitkomt, maar vallen ze de helden niet lastig wanneer andere gebeurtenissen de aandacht moeten krijgen. Nu kent het boek nog best een paar verrassende wendingen, maar al met al gaat de verhaallijn toch ernstig gebukt onder onlogisch gedrag van de personages, een gebrek aan interne logica en een slechte aansluiting op het eerste deel.  

Op deze manier maakt Zoeker zichzelf echter overbodig als vervolg op Riders, aangezien het geen meerwaarde heeft. Het geeft nauwelijks antwoord op de vragen die in het eerste deel bleven liggen en de ruiters, inclusief Gideon, krijgen geen kans zich verder te ontwikkelen. Gelukkig heeft Riders niet per se een vervolg nodig en kan het ook best als standalone gelezen worden.