Spannend verhaal met een stevige historische ondergrond

Rik Wolters is een man die tegen de pensioenleeftijd aan zit en zijn baan verliest. Hi begint veel te veel te drinken en mag eigenlijk blij zijn dat buurman Gradus en dochter Claire een oogje in het zeil houden. Dan ontdekt hij opnieuw de papieren die hij op zolder had gezet, jaren geleden toen hij helemaal in de ban was van het stamboomonderzoek naar zijn voorouders, n hij neemt het onderzoek opnieuw op. In het stadsarchief In Den Hoorn ontmoet hij Sandra Molenaars, een bekende TV-presentatrice en actrice. Rik was op onderzoek naar de naam Marie De la Motte opgezocht en kwam erachter dat zij samen was met Willem Bolnes, de zwager van schilder Johannes Vermeer. Spannend. Samen met Sandra duikt hij in de geschiedenis achter dit verhaal, dat natuurlijk des te spannender wordt als blijkt dat het koppel een schilderij van Vermeer zou hebben meegepikt.
Sandra ziet het al helemaal voor zich: een topdocumentaire die har naam zou kunnen vestigen in het wereldje en Rik, een echte kunstliefhebber droomt al van een wonderbaarlijke vondst. SZo gezegd zo gedaan, samen willen ze proberen het geheim, het myserie achter het verloren schilderij te onthullen om zo een ontbrekend stukje historie zijn rechtmatige plaats te verlenen. Dat het allemaal niet zo simpel zou zijn, tja dat was duidelijk maar dat ze niet de enigen waren die belangstelling hadden voor dat schilderij en dat niet iedereens bedoelingen even zuiver waren, dat hadden Sandra en Rik toch niet kunnen bevroeden.
Als Rik zich rechtstreeks tot de lezer richt, voelt dat heel intimistisch aan en dat is echt knap gedaan van de auteur.
Naast het historische deel was er natuurlijk ook de relatie tussen Sandra en Rik, die voor mij niet zo uitgebreid aan bod hoefde te komen, maar dat is maar mijn idee, uiteraard. Dan zijn er ook Yon en Taco, andere leden van eht team van Sandra die ook hun steentje bijdragen of de zaak bemoeilijken, afhankelijk van het perspectief van waaruit je kijkt.
Heel knap verhaal, ik ben toch meer over Vermeer gaan opzoeken, en ook meer over naamkunde. Voor mij betekent dat dat het boek mijn interesse had gewekt.
De stijl van de auteur is zeer homogeen en tegelijkertijd verandert het taalgebruik heel subtiel naargelang het personage dat aan het woord is of waarover verteld wordt.
Je ziet de personages voor je en dat is fijn als je een dergelijk verhaal leest. Als je soms tegen een personage praat en zegt ‘ komaan joh, doe normaal’, dan weet je dat de auteur een waarachtig personage heeft neergezet en daar is deze auteur glansrijk in geslaagd.
Ik kijk uit naar meer werk van deze auteur en hoop dat het historische dan nog wat meer in de verf wordt gezet. Knappe prestatie en zeker een aanrader voor iedereen die van een mooi verhaal houdt, maar net zo goed voor mensen die geschiedenis een warm hart toedragen en voor wie het romantische deel niet zo belangrijk was. Knap als je dat kunt, als auteur!