Lezersrecensie
Spiritueel?
Voor de leesclub van De Boekenreizigers las ik “Spiritueel bungeejumpen” van Eugène van Haaren. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, misschien te hoog? Het spirituele spreekt me heel erg aan, dat is al mijn hele leven zo, met dank aan mijn opa. Het wonen in verschillende culturen die daar op heel verschillende manieren mee omgaan of tegenaan kijken, deed me echt uitkijken naar het boek. Helaas.
De auteur wil de lezer blijkbaar laten proeven van verschillende vormen van spiritualiteit. Prima. Alleen omschrijft hij het begrip ‘spiritualiteit’ niet. Dat maakt het lastig. En een ayahuascaceremonie klasseren bij spiritualiteit? Sorry, maar dat heeft er toch niets mee te maken? Dat is een in België overigens verboden, geestverruimende, bewustzijnsveranderende ceremonie, ja, maar dat is nog heel wat anders dan spiritueel. Als je geestverruimend synoniem noemt van spiritueel moet je ook een LSD-trip of een lijn coke spiritueel noemen? Ja, de ceremonie wordt door sjamanen gebruikt, maar sta me toe te zeggen dat die ceremonie een tikje ingewikkelder is dan wat de auteur hier beschrijft.
Ook andere vormen van spiritualiteit vond ik erg oppervlakkig behandeld. Misschien was dat de bedoeling? Een soort ‘spiritualiteit voor dummies?’ Het kan, maar dan was het niet wat ik ervan verwachtte. Dat ligt dan uiteraard aan mij. Het enige wat me wel raakte was het verhaal over de geboorte van zijn kind. De gesprekken met zijn vriend waren fijn om te lezen, maar meer ook niet.
Het humoristische aspect vond ik ook niet nodig, maar ik besef dat dat aan mij ligt, ik vind dat we als lezer daardoor verkleuterd worden. Dus nee, geen match. Nogal rommelig en oppervlakkig.
Dan moet je sterren geven. Dat doe ik sowieso al niet zo graag, maar goed, het moet nu eenmaal. Ik zie dat de auteur velen toch wist te raken al betwijfel ik of ze nu echt meer weten over spiritualiteit, maar goed, dat is ook weer erg persoonlijk. Ik heb dan uiteindelijk wel drie sterren gegeven, omdat het taalkundig goed geschreven was en er weinig tot geen taalfouten in stonden, maar ik moet eerlijk zeggen: niet mijn ding. Sorry, Eugène van Haaren.
De auteur wil de lezer blijkbaar laten proeven van verschillende vormen van spiritualiteit. Prima. Alleen omschrijft hij het begrip ‘spiritualiteit’ niet. Dat maakt het lastig. En een ayahuascaceremonie klasseren bij spiritualiteit? Sorry, maar dat heeft er toch niets mee te maken? Dat is een in België overigens verboden, geestverruimende, bewustzijnsveranderende ceremonie, ja, maar dat is nog heel wat anders dan spiritueel. Als je geestverruimend synoniem noemt van spiritueel moet je ook een LSD-trip of een lijn coke spiritueel noemen? Ja, de ceremonie wordt door sjamanen gebruikt, maar sta me toe te zeggen dat die ceremonie een tikje ingewikkelder is dan wat de auteur hier beschrijft.
Ook andere vormen van spiritualiteit vond ik erg oppervlakkig behandeld. Misschien was dat de bedoeling? Een soort ‘spiritualiteit voor dummies?’ Het kan, maar dan was het niet wat ik ervan verwachtte. Dat ligt dan uiteraard aan mij. Het enige wat me wel raakte was het verhaal over de geboorte van zijn kind. De gesprekken met zijn vriend waren fijn om te lezen, maar meer ook niet.
Het humoristische aspect vond ik ook niet nodig, maar ik besef dat dat aan mij ligt, ik vind dat we als lezer daardoor verkleuterd worden. Dus nee, geen match. Nogal rommelig en oppervlakkig.
Dan moet je sterren geven. Dat doe ik sowieso al niet zo graag, maar goed, het moet nu eenmaal. Ik zie dat de auteur velen toch wist te raken al betwijfel ik of ze nu echt meer weten over spiritualiteit, maar goed, dat is ook weer erg persoonlijk. Ik heb dan uiteindelijk wel drie sterren gegeven, omdat het taalkundig goed geschreven was en er weinig tot geen taalfouten in stonden, maar ik moet eerlijk zeggen: niet mijn ding. Sorry, Eugène van Haaren.
2
Reageer op deze recensie