Historische roman die je niet meer loslaat

Jules Fabre vertrekt vanuit zijn geboortedorp naar Parijs om er geneeskunde te gaan studeren. Het is 1880 en Jules huurt een kamer bij de uitvinder Dieulafoy. Hij raakt in de ban van zijn dochter; Aurore. Al is zij op zijn zachtst gezegd een beetje eigenaardig. Wanneer Jules leert over hysterie en hypnose probeert hij erachter te komen wat Aurore mankeert. Ondertussen zakt Jules’ vader steeds verder weg in een mysterieuze hersenziekte. Zus Lucile houdt Jules in haar brieven op de hoogte van de situatie thuis. Wanneer Jules van plan is naar huis te gaan om afscheid te nemen van zijn vader vinden er in Parijs een aantal raadselachtige moorden plaats die zijn vertrek uit Parijs belemmeren.

Marco Kamphuis weet een enorm verhaal te vertellen in slechts circa honderdvijftig pagina’s. In de roman worden heel veel dingen impliciet gelaten en niet uitgesproken. Toch weet Kamphuis het verhaal op zo’n suggestieve manier te schrijven, dat de lezer vrijwel vanaf het begin doorheeft wat er precies aan de hand is. Hoewel Jules de omstandigheden nooit helemaal begrijpt, zelfs niet wanneer zijn verblijf in Parijs tot een einde komt, is de lezer vanaf het begin op de hoogte van de situatie waarin Jules terecht is gekomen, zonder dat dit letterlijk beschreven wordt door de auteur.

Jules is een personage waarmee de lezer zich makkelijk kan identificeren. Zijn onhandigheid, onwetendheid en zijn talent om altijd op de verkeerde plek op het verkeerde moment te zijn maken dat de lezer vanaf het begin niets dan sympathie en misschien zelfs medelijden voor de jongen kunnen opbrengen.

Kamphuis vertelt het verhaal door middel van fragmenten uit het dagboek van Jules en de brieven die Jules van zijn zus Lucile toegestuurd krijgt. Dit leest prettig en zorgt ervoor dat de lezer zich verbonden voelt met de situatie waarin Jules zich bevindt, waarin hij eigenlijk ongevraagd terecht is gekomen. De lezer ziet andere personages dus ook altijd vanuit de ogen van Jules. Zelf hebben zij verder weinig in te brengen in het verhaal dat verteld wordt. "Hoewel ze me recht aankeek, was het alsof ze in de verte staarde, en op dat moment dacht ik: er is iets aan de hand met haar."

De auteur legt de manier waarop hysterie bij vrouwen in de negentiende eeuw werd gezien goed uit in zijn boek. Symptomen en gevolgen worden nauwkeurig beschreven, evenals de methoden van hypnose die gebruikt werden door de wetenschappers uit die tijd. Aurore geeft een prachtig tijdsbeeld van Parijs weer. Dat is wat dit verhaal zo interessant maakt om te lezen. Alles klopt en het is tegelijkertijd van begin tot eind spannend. Het vak van de geneeskunde en de wetenschap in het algemeen worden onder de loep genomen en afgezet tegen het godsbeeld dat in die tijd heerste. " […] medici hebben ontzag voor het menselijk leven, meer nog dan andere beroepsgroepen omdat ze begrijpen hoe ingewikkeld het uurwerk is dat binnenin tikt, maar tegelijkertijd leidt dat begrip, en het ermee samenhangende vermogen aan het uurwerk te sleutelen, onvermijdelijk tot hoogmoed."

Aurore is een prachtige historische roman die een groot verhaal vertelt in weinig bladzijden. Kamphuis is een getalenteerd verteller die zijn personages tot leven wekt, zoals uitvinder Dieulafoy zijn eigen schepsels tot leven weet te wekken. Zeker de moeite waard om te lezen!