Alles is eindig

Isabelle Rossaert studeerde psychologie, schreef als journalist voor onder andere De Standaard en was vicevoorzitter van PEN Vlaanderen. Ze geeft schrijfworkshops en werkt als coördinator van de Antwerpse SchrijversAcademie. Haar romandebuut Dat is wat ik bemin verscheen in 2015 en haar nieuwste verhalenbundel En dit zal zo voorbij zijn verscheen in 2021 bij Cossee.

Een vrouw probeert het beste te maken van een cruise met haar dementerende moeder, een man is stervende en probeert ondanks zijn naderende einde het contact met zijn eigenlijke wereld niet te verliezen. Een stel huurt een woning op een idyllische plek, een plek waar ze nooit echt thuis zullen zijn. Een stel komt tijdens hun laatste vakantie samen op een uitzonderlijke plek terecht en een journaliste probeert het verhaal van de kapitein van een cruiseschip te vangen.

'Het zou onze laatste vakantie samen zijn. Mijn man en ik wisten dat, onze zoon nog niet. Later zou ik ontdekken dat net deze herinneringen het meeste pijn doen. Herinneringen aan het hoopvolle proberen, aan altijd toch ons best doen.'

De vijf verhalen in En dit zal zo voorbij zijn staan los van elkaar en zijn tegelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden, soms door de hoofdpersonages, altijd door de thema’s die in elk verhaal op een andere manier tot uiting komen. Thema’s als eenzaamheid en het zoeken naar verbinding, de liefde, het lot en herinneringen, bijzondere ontmoetingen en altijd de hoop spelen de hoofdrol in de nieuwe verhalenbundel van Rossaert.

'Alsof de dorpsgemeenschap enkel met het cement van de verhalen bijeen werd gehouden en elke inkijk in die verhalen het cement deed afbrokkelen.'

De verhalen laten geen verpletterende indruk achter op de lezer, hebben zelfs bijna iets banaals. Rossaert heeft echter geen grootsheid in gebeurtenissen of personages nodig om een interessant verhaal te vertellen. Haar taalgebruik is uiterst zorgvuldig en de gedetailleerde beschrijvingen worden in precies de juiste bewoordingen neergeschreven. Het taalgebruik is niet sober en tegelijk ook nooit overdadig, het is een bijna teder gebruik van woorden.

En dit zal zo voorbij zijn is een heel precieze constructie die bij de lezer herkenbaarheid oproept en daarmee bijna een nostalgische uitstraling heeft. De verhalen geven een heel precies inkijkje in de binnenwereld van de hoofdpersonages, hoe gedetailleerd de omgeving waarin zij zich bevinden soms ook wordt afgebeeld. Alles in het leven gaat voorbij, van reizen tot huurhuizen en uiteindelijk ook het leven zelf. De nabijheid van de personages is knap en ontroerend.

Het zijn vooral de thema’s en de zorgvuldige taal die het werk van Rossaert interessant maken. Het is bijna onmogelijk om de verhalen uit de bundel na te vertellen nadat je ze gelezen hebt, maar de lezer blijft wel achter met een onbestemd gevoel. Ook de verhalen zullen zo voorbij zijn, maar de melancholie die ze uitstralen zal de lezer met zich meenemen.