Lezersrecensie
Een eigenzinnig verhaal
Jannemieke Caspers woont en werkt in Utrecht en studeerde Theaterwetenschap en Writing for performance. Haar debuutroman Het Heidi-feest verscheen bij uitgeverij De Harmonie en is een bewerking van het door haar geschreven toneelstuk WOLF of Het Heidi-feest.
Een afgelegen dorp kampt met de gevolgen van een grote overstroming en daarmee is het jaarlijkse Heidi-feest uitgesteld. Op het station met één perron waar de treinen voorbijrazen en niemand ooit stopt of vertrekt, ziet Grietje vanuit haar kiosk op het perron twee vreemdelingen. Grietjes observatie is voldoende om de geïsoleerde gemeenschap te ontwrichten.
‘Het enige wat we zagen waren de ratten, die tussen de drijvende aankondigingen van het Heidi-feest in zwommen. En ergens een blonde barbiepop met een zilverkleurig stofje om haar benen.’
Caspers introduceert haar zonderlinge personages zorgvuldig en heeft maar een paar woorden nodig om een sfeer of beeld op te roepen. Het taalgebruik is compact maar erg beeldend en neemt de lezer meteen mee op een eigenaardige trip.
Het Heidi-feest is geen lijvige roman. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en het verhaal escaleert binnen de kortste keren tot bijna mythische proporties. Het afgelegen dorp en de gemeenschap daarbinnen staat buiten de wereld en tegelijk reflecteren de thema’s als isolatie en angst onze werkelijkheid als geen ander.
‘Je weet, aanslagen vinden vaak plaats tijdens traditionele evenementen, om de slachtoffers recht in het hart te raken. Veel mensen tegelijkertijd bij elkaar en als bonus een vernieling van cultuur. Des te groter de impact.’
Elk personage heeft zijn eigen rol binnen het verhaal, hoewel we weinig meekrijgen over hun verleden, beweegredenen of binnenwereld. Toch is Het Heidi-feest een verhaal dat je direct vasthoudt en bijblijft. Een eigenzinnig verhaal met een unieke stem en thema’s waar nog lang over nagedacht kan worden.
Een afgelegen dorp kampt met de gevolgen van een grote overstroming en daarmee is het jaarlijkse Heidi-feest uitgesteld. Op het station met één perron waar de treinen voorbijrazen en niemand ooit stopt of vertrekt, ziet Grietje vanuit haar kiosk op het perron twee vreemdelingen. Grietjes observatie is voldoende om de geïsoleerde gemeenschap te ontwrichten.
‘Het enige wat we zagen waren de ratten, die tussen de drijvende aankondigingen van het Heidi-feest in zwommen. En ergens een blonde barbiepop met een zilverkleurig stofje om haar benen.’
Caspers introduceert haar zonderlinge personages zorgvuldig en heeft maar een paar woorden nodig om een sfeer of beeld op te roepen. Het taalgebruik is compact maar erg beeldend en neemt de lezer meteen mee op een eigenaardige trip.
Het Heidi-feest is geen lijvige roman. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en het verhaal escaleert binnen de kortste keren tot bijna mythische proporties. Het afgelegen dorp en de gemeenschap daarbinnen staat buiten de wereld en tegelijk reflecteren de thema’s als isolatie en angst onze werkelijkheid als geen ander.
‘Je weet, aanslagen vinden vaak plaats tijdens traditionele evenementen, om de slachtoffers recht in het hart te raken. Veel mensen tegelijkertijd bij elkaar en als bonus een vernieling van cultuur. Des te groter de impact.’
Elk personage heeft zijn eigen rol binnen het verhaal, hoewel we weinig meekrijgen over hun verleden, beweegredenen of binnenwereld. Toch is Het Heidi-feest een verhaal dat je direct vasthoudt en bijblijft. Een eigenzinnig verhaal met een unieke stem en thema’s waar nog lang over nagedacht kan worden.
1
1
Reageer op deze recensie