Thematiek aan de oppervlakte

Else Boer werkt als docent Nederlands in Utrecht en publiceerde korte verhalen en essays in onder andere De Optimist en Hard//Hoofd. Eerder verscheen een van haar verhalen in de verhalenbundel Rebel, rebel. Ze debuteerde met haar roman Ik wacht hier begin 2021 bij uitgeverij Prometheus.

Erin is zeventien als ze samen met haar moeder van Rotterdam naar een stacaravan op de Veluwe verhuist. Haar moeder is klaar voor een nieuw begin, maar Erin begint aan haar laatste jaar op de zoveelste middelbare school. Alice is rijk, mooi en onafhankelijk en daarmee alles waar Erin altijd van gedroomd heeft. De twee worden onafscheidelijke vriendinnen totdat Erin erachter komt dat Alice iets voor haar achterhoudt. Vrijheid en vriendschap lopen uit om een onmogelijk drama.

Het is precies de onmogelijkheid van het drama die maakt dat Boer er niet in slaagt de lezer overtuigend mee te nemen in haar verhaal. Ondanks de spannende manier waarop de roman is opgebouwd, blijven er te veel vragen en losse eindjes over, daardoor blijven de gebeurtenissen die het plot sturen ongeloofwaardig en de personages missen de psychologische diepgang om dat op te vangen.

'Alice heeft mij net zo nodig als ik haar. Om gezien te worden, moet er iemand zijn die kijkt.'

Boer heeft een vlotte pen en het verhaal leest ongelofelijk makkelijk weg, maar de roman blijft overal ook erg aan de oppervlakte. De verhoudingen binnen de vriendschap tussen de twee hoofdpersonen worden niet genoeg uitgewerkt om overtuigende personages van Erin en Alice te maken. Een echte confrontatie tussen de twee blijft ook uit. Wat vindt Erin nu echt van haar vriendin en is ze slechts het volgzame reddingsproject dat Alice van haar maakt of heeft ze veel meer in haar mars?

'Ik ontdekte iets wat Alice al wist: als er niks aan je te zien is, ís er in feite ook niks – Christian verdween langzaam maar zeker naar de achtergrond.'

De thema’s in Ik wacht hier zijn intrigerend en zullen veel jongeren aanspreken; opgroeiende tienermeisjes met hun grotere en kleinere problemen, een misdrijf dat lang in het duister blijft, seksueel misbruik op een middelbare school en de kwestie van vertrouwen. Het zijn thema’s die om reflectie vragen en die in de roman allemaal aanwezig zijn, maar nergens overtuigend worden uitgewerkt. De lezer krijgt geen inzicht in de leefwereld van de meiden, terwijl we juist in het hoofd van ik-persoon Erin zouden moeten kunnen kijken.

Het debuut van Boer is goed geschreven en de thema’s in het verhaal doen denken aan debuten als De meisjes van Emma Cline en Het wolfgetal van Laura van der Haar, maar uiteindelijk blijft Ik wacht hier te veel aan de oppervlakte om écht te overtuigen.