Een bijzondere compositie

Bryan Washington (1993) woont in Houston. Zijn debuutroman Aandenken verscheen in 2021 en op zijn vijfentwintigste schreef hij de verhalenbundel Lot. De bundel won verschillende prijzen en bestaat uit dertien verhalen. De Nederlandse vertaling verscheen bij Nijgh & Van Ditmar en werd door dertien jonge vertalers gemaakt, voor elk verhaal één.

Een jongen van gemengde afkomst groeit op in het multiculturele Houston en ontdekt dat hij op mannen valt. Zijn vader heeft het gezin verlaten, zijn broer en zus zijn vertrokken en hij kan zijn moeder, die haar restaurant nauwelijks open kan houden, niet in de steek laten. Om hem heen spelen zich veel verschillende levens af die de stad bruisend maar ook gevaarlijk maken en laten zien dat liefde vele vormen kent.

Een andere vertaler voor elk verhaal in de bundel is een interessante keuze, het geeft jonge vertalers de mogelijkheid om zich te profileren en ontwikkelen. De verhalen in Lot zijn prima los van elkaar te lezen, maar omdat ze wel allemaal verband met elkaar houden vallen de keuzes in de verschillende vertalingen op. Zo laat de ene vertaler de zinnen en uitdrukkingen uit het Spaans onvertaald, en is in het volgende verhaal geen Spaans te bekennen.

‘Mijn managers zagen eruit als gauchos. Pornosnor, pafferig lijf. Ze lazen mijn naam en zagen mijn gezicht en wezen naar de afwas. Een van hen zei dat ik eruitzag als een pinche negrito, y problamente ni siquiera hablaba español, en ik had zin om zijn oren eraf te rukken maar dan kreeg ik vast niet betaald.’

Vooral de eerste verhalen in de bundel volgen elkaar chronologisch op en vertellen het verhaal van een opgroeiende jongen van gemengde afkomst in Houston. De losse verhalen geven de auteur de vrijheid om grote sprongen in de verschillende levensfasen van het hoofdpersonage te maken zonder dat het storend is voor de lezer. Alle verhalen samen vormen één verhaal, maar wel een verhaal dat voor een groot deel door de lezer zelf ingevuld moet worden.

‘Ik vertelde over mijn vader die God weet waar woonde. Over mijn broer die onder de grond lag. Over ma en mij in East End, die nergens anders heen konden en spartelend het hoofd boven water probeerden te houden in een huis dat niet meer van ons was.’

Qua opbouw en schrijfstijl weet de auteur de lezer vast te houden en hij geeft een knap inkijkje in levens van stedelingen aan de onderkant van de samenleving. Als rode draad dient het leven van de opgroeiende ik-persoon, op zoek naar een identiteit, een thuis en de liefde, tegen een achtergrond van drugs, prostitutie en geweld.

Lot is in veel opzichten een interessante en bijzondere bundel. Washington weet de gewone levens van de inwoners van Houston goed te vangen in zeer uiteenlopende schrijfstijlen en verhalen. Verhalen die op zichzelf staan maar tegelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, zoals de levens van de mensen die de auteur vangt in zijn bewonderenswaardige collectie.