Ontwapenend en genre-overschrijdend proza

Damian Dibben is scenarioschrijver en werkte aan theaterprojecten als The Phantom of the Opera en Young Indiana Jones. Zijn eerste roman voor volwassenen werd vertaald naar het Nederlands door Michael Joseph en verscheen onder de titel Mijn naam is Morgen bij Ambo | Anthos. Een debuut dus, hoewel sommige lezers Dibben misschien kennen van de kinderboekenserie Wakers van de tijd, die in meer dan veertig landen verscheen.  

“Als de geschiedenis een labyrint van donkere wegen door een stad is, dan was die tijd zijn bekoorlijkste piazza, zijn plein van de overwinning, hoewel er natuurlijk eeuwig zal worden gebouwd aan de stad van de geschiedenis, en hopelijk zullen er nog vele pleinen volgen.”  

Tijd is een thema dat duidelijk terugkomt in het werk van Dibben. In Wakers van de tijd reizen Jake en zijn vrienden terug in de tijd, in Mijn naam is Morgen leven de hoofdpersonages eeuwen. De verteller is de vegetarische hond Morgen, op zoek naar zijn verdwenen baas. Zijn zoektocht brengt hem door verschillende eeuwen; langs het hof van Versailles en Amsterdam in de Gouden Eeuw tot het slagveld van Waterloo. In Europa bestaan wetenschap, schone kunsten en onophoudelijke oorlogen vlak naast elkaar en Morgen is overal getuige van.  

Een boek met een hond als hoofdpersonage, Dibben weet het geloofwaardig te houden. Morgen heeft uiteraard menselijke trekjes, maar de auteur is erin geslaagd zijn unieke perspectief consequent te handhaven door het hele verhaal. Vooral opvallend hierin is de nadruk op geuren, iets wat de lezer van de meeste romans niet gewend zal zijn, maar voor een hond natuurlijk het eerste is dat opvalt.  

“Ik wendde mijn neus naar iedere schoen en laars die langskwam, vele duizenden schoenen en laarzen, de oninteressante en banale geuren van ándere mensen, niet de onmiskenbare geur van mijn baasje: middernacht in een hoog woud, stijf perkamentpapier, een vleugje hars.”  

Mijn naam is Morgen leest als een toneelstuk waarin Dibben je meeneemt naar verschillende Europese steden, dwars door de tijd heen. Het boek lijkt opgebouwd uit scènes en de auteur slaagt erin om nieuwe locaties en de bijbehorende sfeer neer te zetten in een paar woorden. Kleine details die opeenvolgend in dezelfde zin meteen een compleet decor weten los te maken in het hoofd van de lezer.  

Deze bijna als staccato neergeschreven ensceneringen worden door een vloeiende verhaallijn met elkaar verbonden. Het verhaal bevat vriendschap, moed, vertrouwen, loyaliteit, spanning en verrassingen en Dibben heeft ze allemaal in precies de juiste dosering weten te gieten. Een vleugje sciencefiction waardoor de hond en zijn baasje eeuwen leven. Een snufje spanning en achtervolgingswaanzin in de vorm van een aartsrivaal die ook al eeuwen leeft. De kracht om alle personages verrassend uit de hoek te laten komen, het zit er allemaal in.  

Het verhaal is daarbovenop ook nog een beknopte (cultuur)geschiedenis van Europa, hoewel het interessant was geweest als de auteur daar nog wat uitgebreider op door had geschreven. Mozart, Schubert, Galileo Galilei, Napoleon, de Stuarts, je kunt het zo gek niet bedenken of ze komen voorbij in het leven van Morgen. Wat meer toelichting of interessante verhalen rondom deze historische figuren, uiteraard in dezelfde vlotte stijl van de rest van het verhaal, waren hier en daar welkom geweest, maar al met al schreef Dibben een uniek, vermakelijk, ontwapenend en grensoverschrijdend debuut waar menig auteur jaloers op zou zijn. Rest ons alleen maar te hopen op een vervolg!