Vluchtheuvel

Vluchtheuvel - Lidewey van Noord

ISBN 9789045046419
Uitgeverij Atlas Contact


Hoe goed een boekomslag klopt, weet je vaak pas als je het boek gelezen hebt. Bij Vluchtheuvel klopt het gewoon.
Boekomslag en de titel waren op voorhand sowieso voor mij al een uitnodiging om te kijken of ik dit boek wilde gaan lezen… een wandeling door de ziel van schrijfster Lidewey van Noord.
Ik greep mijn kans en nu ik het boek uit heb overheerst een soort terugverlangen naar de vele fictieve wandelingen die ik met dit boek gemaakt heb. Een heimweeboek voor iedereen die open staat voor dit soort reizen.

Cadestelle, het dorp. Sfeertekeningen, zoals mist is een wolk en de forsythia een diva, trekken je in het eerste hoofdstuk gelijk het boek in. De observaties en gevoerde gesprekken zijn mini levenslessen.

Een rode draad in het boek is long covid, de schrijfster kampt met de gevolgen hiervan. Ze stuit regelmatig op onbegrip bij anderen en bij zichzelf. Als het leven ongeplande afslagen neemt, moet je anders leren kijken, anders leren waarderen dan moet je jezelf als het ware opnieuw uitvinden. Dit proces zal niet alleen bij long covid patiënten bekend in de oren klinken en alleen daarom al zullen veel mensen steun kunnen vinden bij de manier waarop de schrijfster haar weg probeert te vinden.

Vluchten in de natuur is heerlijk als je er zo over kunt schrijven als Lidewey. Zo te lezen woont ze prachtig. Ze woont alleen, op een afgelegen plek. Is dit terugtrekken een vlucht of is het zoeken naar zichzelf? Geeft ze hiermee aan autonoom te zijn of is er juist sprake van eenzaamheid? Er staan meerdere verhandelingen in het boek over dit thema. Voor mij is er geen eenduidig antwoord, maar het is een proces wat een mens door kan maken, waarin een mens groeit en er langzaam maar zeker achter komt wat hij nodig heeft.
Een tijdje alleen op een vluchtheuvel of toch liever onder de mensen omdat je de contacten nodig hebt.

Vluchtheuvel is voor mij zo’n boek waarvan je steeds het gevoel hebt “en nu gaat het gebeuren”, het kan beklemmend zijn en hoopvol. Het is een verzameling van kleine pareltjes die verdriet en verlies een ander gezicht kunnen geven, gewoon omdat je anders gaat kijken als je oude leven niet meer past.
Door je lijf in de steek gelaten worden, is enorm confronterend en wat volgt is een worsteling met wat je mist en een zoektocht naar wat je wilt en nog wel kunt. Het is een leren leven in het nu, afgewisseld met kwelgeesten en demonen van hoe het was en hoe je vindt dat het zou moeten zijn.
Een procesbeschrijving over wat er door je heen gaat als het leven niet meer vanzelf gaat. Wat het betekent om een gestresst lijf te hebben, die gekmakende mieren die door je lijf rennen… waar is jouw vluchtheuvel?
Het ergste van chronisch ziek zijn is dat je dat wankele, onbetrouwbare lichaam altijd bij je hebt, waar je ook gaat. (blz. 136)

Als de heimwee naar de verhalen te groot wordt, pak ik het boek (net zoals het leven) gewoon weer op.