Het begrip 'kunstenaarsmindset' resoneert, de inhoud van het boek helaas niet

'De blik waarmee kunstenaars naar de wereld kijken en de hele houding die daaruit voortkomt, is wat ik de kunstenaarsmindset noem. Het is een open houding die ons helpt de wereld onbevangen, speels, onderzoekend én scheppend tegemoet te treden.'

Merlijn Twaalfhoven (1976) is componist, al componeert hij al een aantal jaren niet meer, en cultureel ondernemer. In 2017 richtte Twaalfhoven The Turn Club op, een samenwerkingsverband van kunstprofessionals die maatschappelijke vraagstukken willen aanpakken met een ‘kunstenaarsmindset’. Deze bijzondere mindset staat ook in zijn boek Het is aan ons centraal. Twaalfhoven betoogt dat iedereen het in zich heeft om de kunstenaar in zichzelf te ontwikkelen, ongeacht wat je beroep, afkomst of talent is. Twaalfhoven spoort mensen aan om deze mindset te laten ontwaken, maar waarschuwt ook dat dit oefening vergt. Meteen in de inleiding zet hij een vurig pleidooi uiteen om de noodzaak hiervan te onderstrepen.

Een mooi streven; een kunstenaarsmindset ontwikkelen bij lezers. De term spreekt aan en creëert de verwachting dat Twaalfhoven gaat uitleggen hoe je deze zogenoemde kracht eigen kunt maken. Hij deelt veel informatie en persoonlijke ervaringen, maar vliegt daarbij (enthousiast) alle kanten op, zonder ergens echt de diepte in te gaan. Doordat de auteur meerdere malen terugvalt op dezelfde bijzondere gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt, is het gevoel van herhaling groot. Daarnaast wordt ook dezelfde boodschap steeds net iets anders benoemd, zonder dat het de lezer echt pakt en duidelijk wordt wat Twaalfhoven precies bedoelt. Wat verwacht de schrijver nu van jou als lezer, met welke blik kijk jij voortaan de wereld in? Het wordt niet duidelijk.

Komt de boodschap van Twaalfhoven dan helemaal niet over? Nee, daarvoor bevat het boek ook hele mooie gedeeltes waar je zelf een les uit kunt halen. In 2004 is Twaalfhoven bijvoorbeeld op Cyprus om te spelen bij de opening van de Nederlandse ambassade. Na afloop wordt hij uitgenodigd door één van de aanwezigen bij diegene thuis. Het huis van deze persoon staat half in de bufferzone die Cyprus verdeelt in een Grieks en Turks deel. In de achtertuin hangt prikkeldraad boven de schutting en Twaalfhoven ziet soldatenkaarten liggen. Tegelijkertijd hoort hij vogels fluiten en ziet hij veel groen, waardoor hij op hetzelfde moment ook de sereniteit van deze plek ervaart. Een jaar later staat Twaalfhoven met tientallen muzikanten, scholieren, koorleden, studenten en slagwerkers op de daken en balkons aan weerszijden van de bufferzone om een door Twaalfhoven gemaakte compositie uit te voeren.

'Een uur lang was enkel de schoonheid van geluid te horen, geluid dat zich niets aantrok van prikkeldraad en mijnen. Tijd en ruimte werden losgemaakt van een wereld waarin iedereen continu partij moet kiezen.'

De missie van Twaalfhoven – mensen echt in beweging krijgen voor het goede, langdurige verbindingen aanleggen in een gebroken wereld, inspiratie bieden om de vraagstukken van de 21ste eeuw samen op te lossen – is bewonderenswaardig en inspirerend. Helaas zullen weinig lezers door dit boek hun eigen kunstenaarsmindset ontdekken.