Interessant en bloemrijk debuut

Loes Hegger (1957) is theatermaker. Ze studeerde aan de École International Formation Théâtrale in Parijs. Ze werkt als actrice, regisseur, docent en toneelschrijver. Villa De Wartburg is haar eerste boek. Hegger groeide op aan de rand van de Veluwe in een gezin met zeven kinderen. Van haar vijfde tot haar zeventiende heeft ze in Villa de Wartburg gewoond waar haar ouders afvallige priesters opvingen van  uiteenlopende nationaliteiten. Nadat haar vader is overleden, vindt ze het gastenboek van ‘de Wartburg’ in zijn studeerkamer. Deze vondst wakkert de nieuwsgierigheid van Hegger naar al deze gasten en hun verhalen aan en ze besluit de geschiedenis van de Wartburg te reconstrueren.

'De Wartburg was een asielzoekerscentrum avant la lettre in een tijd dat het begrip ‘allochtoon’ nog uitgevonden moest worden. Mensen van verschillende culturen woonden in ons huis met elkaar samen, voordat de grote migratiestroom Nederland definitief zou veranderen. Een spannend gegeven, zeker nu het vluchtelingenvraagstuk vandaag nog niets aan actualiteit heeft verloren.'

Deze zoektocht heeft geleid tot een verhalenbundel over allerlei soorten en type mensen die, voor kortere of langere tijd, op de Wartburg hebben gewoond. Het verhaal is thematisch gerangschikt aan de hand van deze bezoekers. Ieder hoofdstuk beschrijft het verhaal van een andere bewoner, zijn/haar reden om uit te treden en hoe deze persoon zich mengt in het gezinsleven op de Wartburg. Ondanks de vele bezoekers die worden beschreven, vervelen deze verhalen niet. De uiteenlopende culturen, diverse afkomsten en beweegredenen om te breken met de katholieke kerk blijven boeiend om te lezen. De schrijfstijl is toegankelijk en het taalgebruik zeer beeldend en af en toe poëtisch te noemen.

'Dit is een verhaal over de aardse kant van de Wartburg. Hoe buitenlanders berooid aanspoelden in een Nederlands dorp. Dit is een verhaal over breken met waar je vandaan komt. Over vechten voor vrijheid en tegelijk verlangen naar geborgenheid. Staan op onherbergzaam open land en schuilen bij haardvuur tussen benauwende muren.'

Het verhaal raakt diverse universele thema’s. In het huidige tijdperk vervult het geloof een andere rol in onze maatschappij. Maar zijn we uiteindelijk niet allemaal op zoek naar de zin van het leven? De vragen en zoektocht van de personen in het boek zijn van alle tijden en misschien daarom nog steeds actueel en herkenbaar. Ook duidt Hegger een interessant stuk geschiedenis over de katholieke kerk en de verzuiling.

De rode draad door het verhaal vormt het gezinsleven van Hegger en haar ouders; Herman en mama Willy. Niet alle stukken over haar ouders voegen evenveel toe aan het verhaal en daardoor dwaal je als lezer soms wat af en verlies het verhaal vaart. Desalniettemin bevat het verhaal genoeg boeiende onderwerpen om te blijven lezen. Je leest het boek relatief snel uit, overdenkt het nog eens en komt dan toch tot de conclusie dat het geen verhaal is dat beklijft. Toch is dit een interessant en bloemrijk debuut en scoort het een ruime voldoende.