Brengt de geschiedenis niet tot leven

We schrijven het jaar 44 n. Chr. Het Romeinse leger heeft zich inmiddels uitgebreid naar Brittannië. Diverse overwinningen hebben ervoor gezorgd dat de Romeinen steeds meer legerplaatsen opbouwen, en die hebben aanvoer van mankracht, materiaal en voedsel nodig. Bij één van de overtochten van het vasteland naar Brittannië gaat het mis. Een schip komt in een storm terecht en strandt ver van de plaats van bestemming. Op dat schip zaten de vrouw en kinderen van generaal Plautius, de hoofdaanvoerder van het Romeinse leger in Brittannië. Ze worden ontvoerd door gewelddadige druïden die de vrijlating van hun sekteleden eisen. Zo niet, dan zullen de vrouw en haar kinderen op een gruwelijke manier omgebracht worden. Plautius weet dat hij niet mag toegeven aan deze chantage en stuurt centurio Macro en zijn optio Cato op een onmogelijke missie: ontdekken waar zijn gezin gevangen wordt gehouden.

Als de adelaar jaagt is het derde boek in de reeks over Macro en Cato door Simon Scarrow. De serie zelf bestaat inmiddels uit 15 delen. Naast deze serie schrijft Scarrow ook aan een reeks over Napoleon Bonaparte en de Duke of Wellington en een jeugdserie over gladiatoren. Met de historische kennis van Scarrow zit het wel goed, en hij weet deze op een natuurlijke manier in het verhaal op te nemen. In Als de adelaar jaagt zijn bijvoorbeeld belangrijke rollen weggelegd voor stamleider Prasutagus en zijn aanstaande vrouw Boudicca die in dit boek nog alle medewerking verlenen aan de Romeinen. Wie de geschiedenis kent, weet hoe daar een kleine twintig jaar later verandering in komt.

Historische feiten alleen leiden niet automatisch tot een boeiende roman, en daar is ook waar het aan schort in Als de adelaar jaagt. Scarrow lijkt vooral veel plezier te beleven aan het beschrijven van de gevechtssituaties tussen het Romeinse leger en de verschillende stammen. Hij heeft het boek dan ook opgedragen aan Joseph en Nicholas, met dank voor de inspirerende zwaardgevechten. Pas halverwege het boek, na alle veldslagen, komt het verhaal eindelijk op gang en kunnen Macro en Cato op pad.

Hoe Macro en Cato hun weg vinden in het vijandige Brittannië wordt op een plichtmatige en onoriginele manier weergegeven, met veel bijvoeglijke naamwoorden en houterige dialogen om het verhaal maar op gang te houden. Dat verhaal komt over als een noodzakelijke kapstok voor Scarrow om zijn eigen hobby te kunnen beoefenen: de gevechtsstrategieën van het Romeinse leger in beeld brengen. Als de adelaar jaagt kun je beschouwen als een volwassen alternatief voor Asterix om een beeld te krijgen van de Romeinse Oudheid, maar het brengt de geschiedenis niet tot leven.