Hebban recensie
Gemengde gevoelens
Jac Toes is geen veelschrijver die elk jaar een vuistdikke thriller produceert, maar wat hij schrijft heeft kwaliteit en wordt alom geroemd. De laatste jaren is Toes op dreef. In 2006 verscheen van zijn hand De twaalfde man en in 2007 Kunst zonder genade (genomineerd voor de Gouden Strop 2008). Zijn nieuwste thriller is Blind zicht, 184 paginas dik/dun.
In Blind Zicht is het woord aan Ray Sol, senior beleidsmedewerker bij de gemeente Helzijl en belast met Interne Veiligheid. Hij is ook lid van de ondernemingsraad en het verhaal begint als de or op training is in een resort op de Veluwe. Angela Marskramer, ook een or-lid, wordt plotseling weggeroepen bij de training. Een hardloper vindt de dag erna haar lichaam op de dijk, schijnbaar verdronken. De politie denkt dat ze zelfmoord heeft gepleegd en wil geen tijd aan de zaak besteden. Ray Sol kent Angela beter en kan zich niet voorstellen dat ze zelfmoord zou plegen. Hij gebruikt zijn kennis van Interne Veiligheid om feiten boven water te krijgen die moeten aantonen dat ze vermoord is. Het heeft er alle schijn van dat deze moord te maken heeft met een ingrijpend bouwproject waar enkele gemeentemedewerkers beter van gaan worden.
Het lezen van Blind zicht heeft me met gemengde gevoelens achtergelaten. Het positieve van dit boek is de ongedwongen schrijfstijl, de manier waarop Toes zijn personages neerzet, de dialogen en de kennis van zaken waarmee hij de wereld van de gemeentepolitiek, de ondernemingsraad en de duikers beschrijft. Toes heeft een manier van vertellen waarmee hij de lezer aan zich bindt. Hij weet de verschillende gebeurtenissen goed te doseren.
Aan de andere kant is het merkbaar dat Toes zich geen raad wist met de politie in dit boek. Het onderzoek moest gedaan worden door Ray Sol, dus Toes zet de politie aan de kant door de dood van Marskramer gelijk als zelfmoord uit te leggen. De politie mist een klimring tussen de basaltblokken van de dijk waarmee Marskramer was vastgebonden, maar die uiteraard wel door Sol wordt gevonden. Marskramer heeft schaafwonden aan haar enkels, een wond op haar hoofd en er zijn twee lege strips met slaaptabletten gevonden, maar dat is voor de politie geen enkele reden om een sectie te laten uitvoeren. Er is immers een zelfmoordbriefje gevonden, dus dan is het zelfmoord. Ook een briefje dat later gevonden wordt waarop een afspraak staat die iemand met haar gemaakt heeft op het moment dat ze waarschijnlijk is overleden, wordt meteen door de politie weggegooid.
Dit is een grote misser in een verder prima verhaal. Daardoor krijgt Blind zicht ternauwernood drie sterren voor de manier waarop Toes de zaken afwikkelt op het eind.
In Blind Zicht is het woord aan Ray Sol, senior beleidsmedewerker bij de gemeente Helzijl en belast met Interne Veiligheid. Hij is ook lid van de ondernemingsraad en het verhaal begint als de or op training is in een resort op de Veluwe. Angela Marskramer, ook een or-lid, wordt plotseling weggeroepen bij de training. Een hardloper vindt de dag erna haar lichaam op de dijk, schijnbaar verdronken. De politie denkt dat ze zelfmoord heeft gepleegd en wil geen tijd aan de zaak besteden. Ray Sol kent Angela beter en kan zich niet voorstellen dat ze zelfmoord zou plegen. Hij gebruikt zijn kennis van Interne Veiligheid om feiten boven water te krijgen die moeten aantonen dat ze vermoord is. Het heeft er alle schijn van dat deze moord te maken heeft met een ingrijpend bouwproject waar enkele gemeentemedewerkers beter van gaan worden.
Het lezen van Blind zicht heeft me met gemengde gevoelens achtergelaten. Het positieve van dit boek is de ongedwongen schrijfstijl, de manier waarop Toes zijn personages neerzet, de dialogen en de kennis van zaken waarmee hij de wereld van de gemeentepolitiek, de ondernemingsraad en de duikers beschrijft. Toes heeft een manier van vertellen waarmee hij de lezer aan zich bindt. Hij weet de verschillende gebeurtenissen goed te doseren.
Aan de andere kant is het merkbaar dat Toes zich geen raad wist met de politie in dit boek. Het onderzoek moest gedaan worden door Ray Sol, dus Toes zet de politie aan de kant door de dood van Marskramer gelijk als zelfmoord uit te leggen. De politie mist een klimring tussen de basaltblokken van de dijk waarmee Marskramer was vastgebonden, maar die uiteraard wel door Sol wordt gevonden. Marskramer heeft schaafwonden aan haar enkels, een wond op haar hoofd en er zijn twee lege strips met slaaptabletten gevonden, maar dat is voor de politie geen enkele reden om een sectie te laten uitvoeren. Er is immers een zelfmoordbriefje gevonden, dus dan is het zelfmoord. Ook een briefje dat later gevonden wordt waarop een afspraak staat die iemand met haar gemaakt heeft op het moment dat ze waarschijnlijk is overleden, wordt meteen door de politie weggegooid.
Dit is een grote misser in een verder prima verhaal. Daardoor krijgt Blind zicht ternauwernood drie sterren voor de manier waarop Toes de zaken afwikkelt op het eind.
1
Reageer op deze recensie