Oog voor kleinigheden

Geen goede daad blijft ongestraft. Die uitdrukking wordt een paar keer gebezigd in Dadendrang. Wat dat betreft zou een letterlijke vertaling van No Good Deeds passender zijn geweest voor dit boek. In het negende boek over privé-detective Tess Monaghan komen zij en haar vriend Crow erachter hoeveel waarheid er in deze uitdrukking zit.
Op een winterse dag wordt een band van Crows auto lekgeprikt terwijl hij bezig is met vrijwilligerswerk. Hij vermoedt dat de straatjongen die even later behulpzaam klaarstaat met een kruissleutel daar iets mee te maken heeft, maar die ontkent in alle toonaarden. Goedzak als hij is besluit Crow om de jongen, Lloyd, mee te nemen naar huis omdat hij bang is dat de jongen anders op straat zal moeten slapen.
Tess is minder blij met dat besluit, vooral omdat ze Lloyd niet vertrouwt. Daar krijgt ze gelijk in, maar voor die tijd heeft ze wat kostbare informatie losgekregen van hem. Door een ongelukkig toeval komt de naam van een officier van justitie ter sprake die een jaar geleden is vermoord. Lloyd blijkt hier enige informatie over te beschikken. Als deze informatie kort daarop de krant bereikt en uit rancune Tess’ naam vermeld wordt, wordt er een jacht op haar geopend waarbij ze tegen alle druk in probeert om haar bron te beschermen.
Dadendrang is het eerste boek dat ik las van Lippman en ik was aangenaam verrast. Niet door het plot, want dat is dertien in een dozijn. Wat mij verraste waren de prettige personages, vaak leuke dialogen en een oog voor kleinigheden die volstrekt niets met het plot te maken hebben, maar die juist gedoseerd voor de nodige humor zorgen. Dadendrang barst niet van de nagelbijtende spanning maar is in al zijn eenvoud prima geslaagd als een onderhoudende thriller. Lippman heeft er een fan bij.