Geen verrassende ontknoping voor de geoefende lezer

Vanaf het moment dat zijn telefoon gaat, weet advocaat en voormalige oplichter Eddie Flynn dat het een lange nacht wordt. Dat klopt. Leonard Howell, een oude vriend van zijn vader, roept zijn hulp in omdat zijn 15-jarige dochter Caroline is ontvoerd. Howell heeft Flynns hulp nodig om buiten medeweten van de FBI het gevraagde losgeld te overhandigen. Het lukt Flynn om met zijn oplichterservaring de FBI te misleiden, maar daarna loopt de hele ontvoeringszaak enorm uit de hand. Gevolg: Howell wordt ervan verdacht zelf het kwade genie achter de gebeurtenissen te zijn en mag in de rechtbank vechten voor zijn leven. En uiteraard is Flynn de advocaat die hem gaat verdedigen.

De getuige is het derde boek in de reeks over Eddie Flynn, geschreven door Steve Cavanagh die zelf ook advocaat is (geweest). Cavanagh verloochent zijn vak niet. Na een explosief begin, gaat De getuige over in een rechtbankthriller en kan het juridische steekspel beginnen.

'De waarheid was dat er heel weinig was waar ik tegenin kon gaan. Maar de waarheid deed er niet toe. We waren immers in een rechtszaal.'

Het kiezen van de juryleden gebeurt zodanig, dat je als lezer vermoedt dat dit een scherp op de snede rechtszaak wordt zoals alleen meesters van de rechtbankthrillers als Scott Turow dat kunnen beschrijven. Helaas houdt Cavanagh dat niveau niet vol, met als dieptepunt de ontmaskering van een bloedsporendeskundige die al minstens tien jaar getuigenissen aflegt in rechtszaken. Alsof alle advocaten voor Flynn niet tot die ontmaskering in staat waren. Daarnaast is Cavanagh ook redelijk gemakzuchtig in het bedenken van redenen waarom een gewone burger als Flynn mee mag op gevaarlijke missies van de politie waarbij levens op het spel staan.

Cavanagh onderschat zijn lezer wel vaker. In het boek komen enkele flashbacks voor die zoveel aanwijzingen bevatten, dat de geoefende lezer al lang voor het einde weet hoe de vork in de steel zit. De daverende onthulling die Cavanagh heeft bedacht, heeft daarom veel minder impact dan hij bedoeld moet hebben.

Mocht Cavanagh een grote naam in het genre willen worden, dan is daar nog ruimte voor verbetering. Een goede plot bedenken met de bijbehorende actie kan hij wel, maar hij mag een hogere pet op hebben van zijn lezer. De rechtbankscènes mogen scherper met rivaliserende juristen die elkaar de loef proberen af te steken en de tips over hoe het verhaal gaat aflopen mogen wat meer verhuld worden. Het zou De getuige tot de knaller hebben gemaakt die Cavanagh ongetwijfeld voor ogen had.